Kerst in de Masaai Mara

We zijn met de kerst 4 dagen naar de Masaai Mara geweest. Een natuurpark in het zuidwesten van Kenia dat grenst aan de nog veel grotere Serengeti in Tanzania. Dit gebied staat bekend om de grote migratie van dieren door het gebied. In september-oktober zijn de grote kuddes met gnoe’s, zebra’s en gazelle’s in de Masaai Mara. Nu waren de savannes erg leeg, maar ondanks dat waren er nog genoeg dieren te zien.


In de Masaai Mara woont een grote leeuwenpopulatie en we hebben er in de regenachtige dagen wel heel veel gezien. Volgens de jongens waren het er maar liefst 41. We hadden met hun afgesproken dat iedere leeuw die we zouden zien een pizza zou betekenen (slik!), dus raad je al wat we de komende tijd hier veel gaan eten. Naast de prachtige leeuwen hebben we het hele ‘Big Five’ rijtje gezien; de neushoorn, de olifant, de Afrikaanse buffel, de leeuw en de leopard. Voor deze laatste hebben we veel geduld moeten hebben. De laatste dag zag onze gids/chauffeur iets in de boom zitten. Helaas hadden we geen verrekijker bij ons om goed te zien wat het was. Na 20 minuten hadden we er weinig vertrouwen meer in, tot er plots iets in de boom begon te bewegen. Met een flinke onscherpe zoom op de camera zagen we dan toch iets wat leek op een gevlekte vacht. Dus toch! Inmiddels waren de andere safarigidsen door onze gids via de radio op de hoogte gebracht en van heine en verre kwamen de witte safaribusjes aangescheurd om de toerist van dienst te zijn. Deze aandacht werd de leopard te veel, kwam in actie, sprong uit de boom en verdween in de bosjes. Mooi gezicht, alleen jammer dat je soms met al die witte busjes niet meer in de wildernis waant, maar op de highway naar Nairobi.


Ondanks de regen en de drukte op sommige plaatsen was het een indrukwekkende safari en hebben we genoten van al die prachtige dieren, zoals de cheetah (jachtluipaard), zebra’s, gnoes, hyena’s, gieren, nijlpaarden, krokodillen, giraffen en heel veel antilopen.


Tenslotte hebben we de laatste dag nog een bezoek gebracht aan een Masaai dorpje wat naast onze luxe tentenkamp lag. We kregen daar een rondleiding door een Masaai jongen en vertelde alles over hun leefwijze en cultuur. De Maasai zijn een traditioneel herdersvolk wat koeien, schapen en geiten houdt. Vanouds leven ze van de melk, het bloed en vlees van deze dieren. Des te meer koeien je bezit, des te meer aanzien je hebt en des te meer vrouwen je zult hebben. Bij 400 koeien kun je wel 10 vrouwen hebben. Misschien een leuke variant voor Boer zoekt vrouw; Boer zoekt vrouwen. De Masaai mannen en vrouwen zijn vaak prachtig versierd. Tijdens het bezoek moest er even voor de toerist gedanst worden en mochten de jongens samen met de Masaai krijgers proberen een vuurtje te maken met een stokje, een plankje en gedroogde olifantenpoep. Bijzonder om te zien hoe deze stam balanceert tussen hun oude tradities en de nieuwe moderne tijd. Vaak wordt er nog op zeer traditionele wijze geleefd en gewerkt, maar omdat de meeste kinderen van de Masaai nu ook naar school gaan worden ze beter opgeleid en zien ook mogelijkheden en verleidingen van hun omgeving. Stijn en Floris waren diep onder de indruk van deze kleurrijke mensen. Felix trok de aandacht van de Masaai vrouwen. Ze wezen steeds naar onze en zijn huidskleur. Nadat onze Masaai gids ze vertelde dat hij geadopteerd was en naar mee naar Nederland gaat, draaiden de vrouwen de gezichten van hun kinderen weg van ons. Nou eentje is genoeg hoor! Grappig om te zien.




De witte kerst hebben we helaas gemist, het kerstgevoel was ook wel ver te zoeken maar we hebben een paar onvergetelijke dagen gehad.

Klik op voor de foto's op de link Masaai Mara onder het kopje foto's hiernaast.

Kamperen bij de boer

De eerste dagen van de Kerstvakantie hebben we doorgebracht in Njoro. Dit ligt in de Keniaanse Hooglanden en in de omgeving waar begin van de vorige eeuw de eerste Britse boeren probeerden grote boerderijen op te zetten. Lord Delamere was een van de bekendste kolonisten. Naast zijn beruchte drank- en vrouwen verslindende feesten, hield hij zich ook bezig met het ontwikkelen van grootschalige landbouw in Kenia. Via vallen en opstaan ontwikkelde hij de juiste gewassen (graan en mais) en introduceerde nieuwe koeienrassen. Nog steeds zijn er in deze regio veel blanke boeren. Zo ook de Kembu Campsite die behoort tot de Kenana farm. Op deze boerderij worden dagelijks zo’n 180 zwartbonte koeien gemolken. Verder worden er (race)paarden gefokt en veel graan verbouwd op ruim 3600 ha.





We hebben ons daar een paar dagen prima vermaakt en lekker gewandeld. Heerlijk even het drukke Nairobi uit. Op de boerderij waren een aantal honden (van klein tot heel groot) die ons vaak vergezelden tijdens de wandelingen. Zonder vrees kroop Felix op de honden af en werden ze vaak hardhandig ‘geaaid’. Kembu betekent trouwens kameleon in het Swahilli. En hoe toepasselijk, de omgeving zou er vol mee zitten. Vaak zijn ze ’s avonds actief. Dus op aanwijzing van het personeel waar ze mogelijk zouden zitten gingen de mannen in het donker met hun kameleon(!)zaklampjes op jacht. Helaas zonder succes. Gelukkig zagen we de volgende dag bij de bewakers van de boerderij een prachtig exemplaar. Rare beestjes.

Ditjes en datjes in Kenia.

Op school van Stijn en Floris werken ze met International Primary Curriculum (IPC). In dit systeem worden voor kinderen doelen bepaald die ze in een periode moeten halen. Floris heeft de afgelopen maanden aan het thema “Net doen alsof”. Zo hebben ze zich verkleed in verschillende personages en hoe bewegen praten die dan? Sprookjes gelezen en een toneelstuk gemaakt. Het toneelstuk hebben ze aan de ouders opgevoerd. Het ging over het sprookje Roodkapje en een prachtig lied over Opa Bakkebaard (hij veegt de vloer met een tandenborstel). Voor Stijn was het IPC thema Circus. Ze moeten bijvoorbeeld een plattegrond van een circus maken en nadenken waar de kassa moet staan. Wat een handige plek is voor de toiletten en of er meerdere uitgangen nodig zijn? Alles werd op de computer uitgetekend. Ook de Romeinse tijd, waarin het circus ontstond, kwam aan bod. En natuurlijk werd het thema afgesloten met een circusvoorstelling met clownsduo WippieWappie en koorddanseressen de Schimmeltjes.



Felix is nu ruim twee maanden bij ons. Het gaat heel goed met hem. Hij is een vrolijke, ondeugende en ondernemende baby. Bij een routinecontrole bij de dokter bleek dat hij nu 12 kg zwaar en 80 cm lang is. De dokter kon zijn lengte nauwelijks geloven en ging hem nog eens meten met een andere centimeter. Maar volgens Edo’s timmermansoog moest het wel kloppen want hij reikt tot aan de eetkamertafel. Hij zit nu ruim boven alle groeicurven, maar de arts was erg tevreden. Zijn gewicht en lengte zijn nu beter in verhouding, het babyvet is minder en hij is nu al enorm groot en sterk. Fase teddybeer zal hij wel snel ontgroeien. In huis is overigens niets meer veilig. We missen de kinderbox wel een beetje. En als Stijn en Floris op hun kamer achter gesloten deur gaan spelen met het kleine speelgoed gaat Felix voor de deur zitten jammeren, alsof hem een groot onrecht aangedaan wordt.

De afgelopen weken hebben we veel bezoek gehad van onze adoptieorganisatie, het kindertehuis en onze Guardian (voogd voor Felix die wordt aangesteld tijdens de 1e rechtbankzitting). De dames zijn erg nauwkeurig dus iedere keer als een van hen komt dan is het huis weer strak opgeruimd. De kast van Felix vol met kleren (weten zij veel dat de onderste helft te klein is!), bloemen op tafel, fruit in de fruitschaal, melk voor in de thee en heerlijke koekjes. Bij een klein wolkje aan de lucht vinden de Keniaanen het koud dus, niet te vergeten, Felix lekker warm aankleden bij 25 graden. Die arme man zat regelmatig te zweten.



Aangezien we hier eind december al weer 3 maanden zijn, hebben we ons visum weer laten verlengen tot eind maart 2010. Een aantal loketten, krappe wachtstoeltjes, in te vullen papieren, 10 vieze inktvingers en twee uur verder, was het geregeld. We krijgen ook een Alienpas, overigens zonder voelsprieten. Daarmee krijgen we een soort ‘resident’ status waarmee we hier ons voordeel kunnen opdoen bij de tripjes die we nog willen maken. De prijzen voor accommodaties en entree’s voor wildparken zijn vaak gedifferentieerd waarbij je als non-resident natuurlijk de hoofdprijs betaald.

Vanaf begin december is het hier al overal kerst. Echte kerstmarkten en versierde winkels met hééééél véééél lampjes. Het lijkt wel Euro Disney, aldus Stijn en Floris. Nu willen ze heel graag rond 18.00 uur boodschappen gaan doen, want dan zijn de lampjes aan. Zelfs de palmbomen hebben nu kerstlampjes. We missen onze jaarlijkse kerstlampjestoer door de Geitenkamp in Arnhem dus niet. Nu is de kerstvakantie begonnen maar niet voordat we op school een kerstviering hadden met een kerstspel door de kinderen en glühwein en kerststol voor de ouders. Stijn was een kameel en Floris was volgens eigen zeggen ‘de koor’. Eerst dachten we dat hij het ‘decor’ was, maar hij bedoelde zanger in het koor! Vrijdagmorgen was er nog een kerstontbijt en dan nu 3 weken vakantie. De Keniaanse scholen zijn de gehele maand december al vrij. De kinderen hebben nu hun zomervakantie en daarna begint het nieuwe schooljaar.

Nu, zo net voor de feestdagen, missen we toch een beetje de vaste gewoonten en rituelen in Nederland. De vrieskou en sneeuw, de warme chocolade, kerst met familie ,skivakantie met vrienden, catannen tot diep in de nacht, de wandeling naar het graf van Rigard, de oliebollen, de jaaroverzichten en natuurlijk ons net geboren nichtje Sara.

De komende weken gaan we hier genieten van een aantal prachtige plekken in Kenia. We willen jullie via deze weg toewensen, Krismas Njema Na Heri Za Mwaka Mpya.



Fijne feestdagen en alle goeds en gezondheid voor 2010!

Sinterklaas in Kenia

In deze drukke tijden had sinterklaas toch nog tijd gevonden om Nairobi aan te doen. Dat er in Nairobi zwarte pieten waren wisten de jongens al wel, de schoen die thuis en op school gezet was werd steeds gevuld, maar dat Sinterklaas er ook was, dat konden ze toch echt niet geloven. Volgens Stijn moest het wel een hulpklaas zijn, maar Floris zei resoluut; het is de echte Sint!

Sinterklaas kwam op zijn witte paard met zijn pieten aan op het terrein van de Nederlandse School. Daar was heel Nederlands Kenia (en zelfs uit Oeganda) aanwezig om de goede man te verwelkomen. Ieder kind mocht persoonlijk bij Sinterklaas een cadeautje in ontvangst komen nemen. Na lang wachten mocht eerst Floris. Sint had gehoord dat Floris heel erg van safari’s hield. Nou, en dat kwam goed uit. Hij zocht nog een safaripiet, want zijn eigen pieten waren doodsbang voor die wilde dieren. Floris begon er helemaal van te stralen. Inmiddels zat Stijn al vol verwachting te wachten tot hij mocht. Hij kreeg van de Sint te horen dat hij goed kon zwemmen en duiken en het nu heel leuk vond op de Engelse les. Ja, Sint en Piet weten alles.




Verder kon je die ochtend van alles doen; Stijn heeft nog op het paard van sinterklaas, Americo, gereden. Ze hebben een pietenmuts gemaakt en zelfs een pietendiploma gehaald. En voor de ouders waren er uiteindelijk broodjes kroket en erwtensoep. Lekker hoor, bij een stalende zon en 30 graden.


‘s Middags hebben we lekker rustig aan gedaan en de zelf gemaakte pepernoten op gegeten en rustig afgewacht tot pakjesavond. Vol verwachting klopten onze hartjes, na heel hard gezongen te hebben werd er plotseling op de deur gebonsd en werd er een enveloppe onder de deur door schoven. Dat was even schrikken! In de enveloppe zat de autosleutel. Deze waren we vanochtend kwijt geraakt en daarover hadden papa en mama al de hele dag ruzie lopen maken, zei Stijn.

De cadeautjes konden dus wel eens in de auto liggen. En ja hoor, de hele auto lag vol met cadeautjes, maar ook echte pepernoten, speculaasbrokken en gevuld speculaas. Lekker! Nou en Sint en Piet hadden ons zeker niet gespaard, voor iedereen was er wel iets leuks. Daarna moest er nog even flink gespeeld worden en ging iedereen moe en voldaan naar bed. Wat is het toch fijn dat Sinterklaas de weg naar Nairobi ook weet te vinden.

Treinen en Bomas

Na al die wilde beesten werd het tijd om wat culturele activiteiten te ondernemen. Vorige week zondagmiddag zijn we naar het Keniaanse spoorwegmuseum geweest en vandaag stond het Keniaanse openluchtmuseum op het programma.

Nairobi ontleent zijn bestaan aan de spoorweg die ruim een eeuw geleden door de Britten werd aangelegd tussen havenstad Mombassa en Oeganda. Halverwege dit traject werd een permanent kamp ingericht wat uitgroeide tot het huidige Nairobi. Het museum liet foto’s zien van Nairobi toendertijd (een lege vlakte) en de aanleg van de spoorweg. Deze werd aangelegd door uit India overgekomen arbeiders. Volgens de overlevering wilde deze wel voor een handje rijst per dag werken, terwijl de eigen Afrikaanse mannen wel vertrouwde op dat hun vrouw voor het dagelijkse portie eten zorgde. Enfin, de aanleg was een zware klus en niet alleen wegens de zwaarte, maar ook vanwege de vele wilde dieren, sneuvelden er veel arbeiders. Vooral de man-eters (leeuwen) van Tsavo waren berucht. Bij de entree van het museum stond vermeld dat in het museum 3 klauwen van deze beruchte leeuwen aanwezig waren. Dat was natuurlijk een mooie zoektocht voor Stijn en Floris. Maar in het kleine museum konden we de klauwen nergens vinden tot we bij een vernielde vitrinekast kwamen. Deze was leeg, maar er hing bij het ingeslagen glas een vergeeld briefje dat de 3 klauwen op een onbewaakt ogenblik gestolen waren en voor veel geld op de zwarte markt waren aangeboden of verkocht. Maar het goede nieuws was dat ze weer teruggevonden waren! Maar waar zijn ze dan? Alles afgezocht, maar de klauwen waren onvindbaar. Dan maar eens bij de kassajuffrouw vragen. Glimlachend pakte deze dame uit haar bureaulade een doosje met daarin, jawel, de 3 leeuwenklauwen. Wauw, de jongens waren onder de indruk. En wat worden ze nu goed bewaakt!

Verder was een alleraardigst museum met veel foto’s (vaak hingen ze er 3 dubbel in allerlei maten) en attributen waarvan we absoluut niet weten waar het voor diende.

Buiten stonden er diverse oude Engelse en Duitse stoom- en diesellocomotieven die op de spoorlijn gereden hebben. Ook stonden er enkele oude, soms nog fraaie, personenwagons waarvan sommige coupes nog in gebruik leken te zijn. Er lagen op sommige plekken kleding en schoenen en de slaapbank leek nog recentelijk te zijn gebruikt. Waarschijnlijk doet het personeel van het museum er wel eens een tukje. Het is toch nooit druk, we waren op zondagmiddag de enige bezoekers. De jongens konden heerlijk klauteren in alle treinstellen, maar het was wel oppassen geblazen. De treinen waren niet opgeknapt en er lag regelmatig een vloerplank los of er stak een stuk ijzer uit. Onder het genot van de swingende gospelsongs en een galmende donderpreek in de naastgelegen kerk werd het een aangename middag.

Vandaag zijn we naar Bomas of Kenya geweest. Dit is een openluchtmuseum waar een deel van de woonvormen van de ruim 40 volkeren in Kenia te zien zijn. Bomas betekent een aantal hutten bij elkaar horen die door 1 familie worden bewoond. Ze staan vaak in een kring met een eigen hut voor de vader, een hut voor iedere vrouw (2 à 3) en zijn zonen. Bij de huizen staat vaak een aparte voorraadhutje en worden de koeien en geiten ergens op het erf bijeengehouden. Felix is een Kikuyu, een van de grootste stammen in Kenia, die vooral wonen in het vruchtbare landbouwgebied in Centraal Kenia. Ze worden gezien als goede landbouwers en grondbezit is van groot sociaal belang. Ook de bomas van de stam van Felix was aanwezig en we hebben hem even op de foto gezet bij de hutten van zijn voorouders.


Verder hebben we daar in fraaie Afrikaanse omgeving genoten van lekkere traditionele Keniaanse maaltijd met muziek van Madonna en Modern Talking en Europese skiwedstrijden op de TV als achtergrondlawaai. En Floris had wel een hele grote appelsap gekregen!

Ten slotte werd er in het aanwezige theater een dans- en muziekvoorstelling gegeven met diverse traditionele Keniaanse dansvormen. De voor ons herkenbare klompendans ontbrak niet alleen dan op wel hele vreemde klompen en met voetbalsokken. Het spektakel werd afgesloten met mannen in zebrapakjes die fraaie acrobatiek en limbodansen lieten zien. Floris en Stijn waren onder de indruk van het limbodansen onder een stok met vuur door. En dat moest thuis natuurlijk geoefend worden. Wederom een leuke middag. Meer foto’s zijn via de fotolink te bekijken.

De volgende culturele activiteit staat weer voor de deur. Deze keer van oer-Hollandse origine. Zaterdag verwelkomt Sinterklaas op de Nederlandse School alle Nederlandse kinderen in Kenia en deelt cadeautjes en pepernoten uit. Ook de broodjes kroket van Lenie ontbreken niet. De familie Gies, jong en oud, verheugt zich al op deze dag!

Het adoptieproces.

Geregeld krijgen we vragen over hoe de adoptieprocedure hier in Kenia nu verloopt.
Nu we een Keniaans advocaat gevonden hebben wordt het tijd hierover iets op het blog te zetten. Het zoeken naar een advocaat was nog best een klus, de een had geen tijd, de ander wilde er 12 maanden over doen of kwam niet op de afspraak. Uiteindelijk hadden we een afspraak met een advocaat bekend bij andere Nederlanders en Finnen (en met goed resultaat). De afspraak was in zijn kantoor down town . Van buiten zag het kantoor er goed uit, binnen stapten we bij gebrek aan een trap, in een prachtige lift naar de 9e verdieping (we hoopten maar dat die dag de stroom niet uit zou vallen). Bij het uitstappen was het wel even schrikken, donker, vies, behang zat meer los dan vast. Op een van de deuren stond dan toch wel een bordje van onze advocaat. Wij mochten gaan zitten in een piepklein wachtkamertje met secretaresse en aquarium met 5 goudvissen. De situatie werkte wel enigszins op onze lachspieren. Ondertussen werd Felix door de secretaresse vermaakt. De advocaat kwam maar 10 minuten te laat en dat is hier een bijzonder goed teken. Eenmaal binnen in zijn ook weer piepkleine kantoortje mochten we plaats nemen tussen de stapels dossiers (slik, hoe vaak zou hier iets kwijt zijn, hoezo privacy, wat gebeurd er bij brand?). Met Felix op schoot drinkend uit zijn fles hadden we uiteindelijk een prima gesprek en was de keuze van advocaat voor ons gemaakt. Geen gelikt kantoor maar wel iemand die weet wat hij doet en de weg kent. De afgelopen week hebben we samen met de advocaat en Child Weldfare Society Kenya alle papieren bekeken op hun volledigheid. We misten nog een paar documenten maar die zijn inmiddels terecht. Ook hadden we het eerste follow- up gesprek met de social worker Josephine. De komende week staat ons eerste gesprek met de Guardian at Litum (vertegenwoordigd Felix bij de 2e rechtszitting) gepland. Hieronder de feitelijk procedure op een rij.
• 7 Oktober 2009, onze fostercare periode (pleegouder periode) ging in.
• Tijdens de eerste 3 maanden worden we maandelijks bezocht door de social worker van de adoptieorganisatie CWSK. Zij zal een rapport over ons gezinsleven gaan schrijven. Ook brengen we maandelijks een bezoek aan het tehuis waar Felix heeft gewoond.
• 7 Januari 2010 is onze fostercare periode voorbij. Alle documenten en het rapport van CWSK dat wij Felix mogen adopteren en dat ze Felix hiervoor vrij geven, zijn dan verzameld. Tevens is er een Guardian ad Litum gevonden die mee gaat naar de eerste rechtzitting.
• 8 Januari 2010 zal de advocaat de documenten inleveren bij de rechtbank. Dan gaan we de spannende juridische periode in. In de loop van de maand januari (22e of 29e) hopen we dan de eerste rechtszitting te hebben.
• De eerste rechtszitting (hier genoemd appointment met de rechter) bestaat uit het door de rechter benoemen van de Guardian ad Litum. Deze persoon zal ook een rapport over ons gaan schrijven, dat als basis dient voor de tweede rechtszitting.
• Na de eerste rechtszitting krijgen we ook te maken met het Children's Department (kinderbescherming), die ook weer een rapport over ons gaan schrijven.
• In de tweede rechtszitting staat de adoptie zelf centraal en het rapport van de Guardian ad Litum dient als basis. Tevens zullen de rapporten van CWSK en Children''s department zijn ingeleverd. Bij een positief oordeel van de rechter mogen we Felix een Gies noemen.
• De datum voor de tweede zitting is ongeveer 6 weken naar de eerste zitting, afhankelijk van de snelheid waarmee de verschillende rapporten geschreven worden. Met een beetje geluk dus dan ½ maart.
• Dan volgen wat formaliteiten (keniaans paspoort, machtiging tot voorlopig verblijf in Nederland, e.d.) voordat we mogen terugreizen. Dit duurt gemiddeld 2 tot 4 weken.

Hoe en of dit alles zo strak zal gaan lopen weten we niet, volgens onze advocaat moet het kunnen maar iedereen moet er zijn bij de rechtszittingen en dat gaat hier soms mis. De rechter moet er zijn en zin in hebben en nog niet op zijn minst, alle rapporten moeten op tijd bij de advocaat zijn. . De zittingen zijn alleen op vrijdagmorgen, dus je loopt zo 1 a 2 weken uit. Onze advocaat gaat ons hier natuurlijk bij helpen, hij zegt te weten hoe ie ze moet “opjagen”!. We zullen het ervaren.

Naivasha

Afgelopen weekend zijn we er even tussen uit geweest. Ook al lijkt het dat we hier altijd vakantie hebben, toch kun je daar ook wel eens behoefte aan hebben. Bestemming was Lake Naivasha wat op ongeveer 2 uur rijden van Nairobi ligt. Met een groot gevoel van vrijheid reden we vrijdag met onze eigen auto (een Toyota Raum) de stad uit. De weg naar Naivasha is een goede geasfalteerde weg en onderweg was er voldoende te zien. Overal is het druk met mensen, dieren, stalletjes met verkoopwaar en op sommige punten had je een prachtig uitzicht over de Rift Valley.

In Naivasha staan grote kascomplexen van vooral Nederlandse tuinders waar onze Hollandse rozen gekweekt worden. Het klimaat is hier gunstig voor de bloementeelt. Lake Naivasha is het hoogste gelegen zoetwater meer in Kenia. Het meer zit vol met nijlpaarden en de Afrikaans visarend vangt hier dagelijks vis. Langs de oevers van het meer groeit heel veel papyrus. Het waterpeil in het meer is de laatste jaren sterk gedaald door de aanhoudende droogte, maar ook doordat de toeleverende rivieren vaak zijn afgedamd t.b.v. irrigatie. De tuinders komen daarmee ook steeds vaker in de problemen want zij maken ook gebruik van het water uit het meer.


We verbleven in een cottage op camping Fishermanscamp ten zuiden van het meer. Een prachtig plek direct aan de oevers. De kans was groot dat we ‘s avonds grazende nijlpaarden op camping zouden zien. Ter bescherming van de campinggasten, hebben ze daarom een schikdraad tussen de oevers en de camping gespannen. De sporen (poep, pootafdrukken en platgewalste papyrus) waren duidelijk zichtbaar, maar helaas voor ons; we hebben de nijlpaarden beide avonden niet gezien. Wel zaten er aapjes (Vervet en Colobus apen) op de camping en die waren ook erg leuk.

Zaterdag zijn we naar Hell’s Gate National Park geweest. Dit park kent spectaculaire kliffen en kloven en er komt veel wild voor. Grote roofdieren en olifanten ontbreken en daarom kun je hier vrij rondlopen, rijden of fietsen. Hoogtepunt of eigenlijk letterlijk het dieptepunt was de wandeltocht in de kloof the Gorge. We konden kiezen uit een 1, 2 of 3 uur durende tocht. De laatste tocht werd ons afgeraden door de lokale Masai gidsen aangezien dit voor de kinderen te veel klim- en klauterwerk zo zijn, maar de andere tochten waren geen probleem. We kozen uiteindelijk voor de tocht van een uur, dat zou een relatief makkelijke klus worden. Zeker met de wetenschap dat dit een populaire bestemming voor Afrikaanse schoolreisjes zijn. Samen met een Masai gids gingen we op pad en het werd een wandeltocht met de nodige uitdagingen en kende spannende momenten. De omgeving was prachtig. Lopend door de rivierbedding met aan weerszijden hoge, door de rivier uitgeslepen, rotswanden, schitterende kleuren en veel warm water. Aangezien we in een vulkanisch gebied zaten was het water wat al een lange tocht door de rotsen had afgelegd lekker warm geworden. Op sommige plaatsen kon je er een eitje in koken. Aan het eind van de wandeltocht werden we nog beloond met een prachtig uitzicht over de kloof. Nooit geweten dat de poort van de hel zo mooi zou zijn. Moe en voldaan hebben we ’s avonds op de camping ons eigen kampvuurtje gemaakt.


Zondagochtend, tijdens een boottocht op Lake Naivasha, hebben we veel pelikanen, flamingo’s en (jawel) nijlpaarden gezien. Ook hebben we een bezoek gebracht aan Cresent Island. Een kleine kraterrand in het meer wat bij een hoog waterpeil een echt eiland is en bij een lage waterstand, zoals nu, een schiereiland. Het eiland is in privébezit en is in het verleden gebruikt voor de opnames van de film Out of Africa met Meryl Streep en Robert Redfort. Voor deze film zijn de savannedieren op deze plek geïntroduceerd. Je kunt hier lekker vrij rondwandelen (ook geen leeuwen aanwezig). Een prachtig landschap, veel dieren en mooi uitzichtpunten op het meer. Bij de jongens begon de tocht van de dag ervoor wel parten te spelen. De benen wilde niet echt meer.


Het was een lekker weekend en smaakt wel naar meer. En Felix? Tja, die moest gewoon mee. Niet even lekker weekendje uitproberen in Centerparcs. Nee, gewoon mee in de rugdrager en dat ging prima. Tijdens de spectaculaire wandeltocht kraaide hij het uit van plezier achterop de rug van Edo. Dus dat gaat helemaal goed komen op de volgende trips.

Voor meer foto's zie de link hiernaast onder kopje foto's

Nairobi

Nairobi is de hoofdstad van Kenia en ligt op 1.661 meter hoogte in het zuiden van het land. De naam betekent in de Masai taal “koele wateren”. In Nairobi en directe omgeving wonen ca. 4 miljoen mensen. De laatste 10 jaar is het inwoneraantal bijna verdubbeld (!). Nairobi is het zakencentrum van oostelijk Afrika. Het stadsbeeld is zeer afwisselend met moderne hotels en hoogbouw in het centrum, elegante groene dure buitenwijken en armoedige sloppenwijken aan de randen van de stad. Ongeveer de helft van de mensen woont in de sloppenwijken die ongeveer 5% van de totale oppervlakte van de stad beslaan. Naast de arme bevolking is er ook een behoorlijke middenklasse ontstaan in Nairobi. Je ziet hier, in vergelijking met wat we 10 jaar geleden in Zambia en Tanzania zagen, veel meer (grote) auto’s en winkelcentra. Alle voorzieningen, die we als westerlingen gewend zijn, zijn aanwezig en de Toyota Landcruisers zijn niet alleen meer voor de buitenlandse hulporganisaties, maar ook steeds meer voor de Kenianen zelf.


Het straatbeeld is levendig, chaotisch en druk. Veel foto's van de straat hebben we nog niet genomen, maar onderstaand plaatje van de kunstenaar Joseph Mbatia Njoroge geeft, op een komische wijze, wel een goed beeld.


Je ziet de hele dag door mensen van en naar huis naar de stad en werk lopen. De routes van en naar de sloppenwijken zijn zeer druk. Zo loopt bijvoorbeeld onze schoonmaakster, die in de grootste sloppenwijk van Nairobi (Kibera) woont, een uur heen en een uur terug. Openbaar vervoer zoals bussen en matatu’s, is er wel, maar vaak te kostbaar voor deze mensen. Matatu’s zijn trouwens kleine busjes waar je met 15 mensen in wordt gepropt en vervolgens prettig gestoord de weg op gaan. Automobilisten zijn op de hoede voor onverwachte manoeuvres van deze busjes. Bij files worden vaak de bermen, voetpaden en andere weghelften bereden. Leuk om mee te maken, maar niet iets om dagelijks met het hele gezin mee te reizen. We lopen veel en voor de langere afstanden nemen we de taxi.

Verder is er veel straathandel. Overal worden zaken als kranten, bloemen, groente/fruit, ijs, geroosterde maiskolven, gekookte eieren of lampenkappen verkocht. Ook voor de vele bouwvakkers en straatwerkers zijn er kleine restaurantjes ingericht waar men tijdens lunch een bord met bonen en ugali (maispap) kan kopen. Ook je fiets kan op straat gemaakt worden, je broek kan versteld worden en je haren worden weer in model worden gebracht. Prepaid telefoonkaarten voor je mobiel zijn ook overal verkrijgbaar. Mobiel bellen is helemaal ingeburgerd in Kenia en omdat iedereen toch een mobieltje biedt die ook andere mogelijkheden zoals betalen, bankieren en internetten. Een absolute uitvinding voor een land als Kenia.

Omdat arbeid goedkoop is (gemiddeld inkomen in Nairobi is 2 dollar per dag) zie je je veel mensen met weinig gereedschap aan het werk. Machines zie je hier maar weinig. De vuilnis wordt hier opgehaald door open vrachtwagens, waarin verschillende mannen staan die de vuilniszakken openen, het afval (zoals blik en plastic) scheiden en de nog bruikbare zaken apart houden.

Er zitten behoorlijk veel Nederlanders in Nairobi. Veel van hen ontmoeten we via de Nederlandse School. Naast dat de kinderen er dagelijks naar toe gaan komen we hier in het weekend ook vaak. Het is een heerlijke plek in de stad waar je kunt voetballen (iedere zondagochtend), zwemmen en andere Nederlanders ontmoeten. Een deel daarvan zijn hier ook voor adoptie.

Er worden trouwens niet alleen kinderen geadopteerd. De regering heeft er een handje van om belangrijke bezoekers aan hun land een cheetah te laten adopteren. Vorige week was de snelste man ter wereld (Usain Bolt) degene die het snelste dier ter wereld mocht adopteren. Deze week was de Luis Moreno-Ocampo de gelukkige. De beste man is de hoofdaanklager van het Internationaal Strafhof te Den Haag en was deze week in Kenia om te kijken welke rol het Strafhof kan spelen in het straffen van de daders van de verkiezingrellen eind 2007 in Kenia. Tijdens deze rellen verloren ca. 1200 mensen het leven en zo’n 650.000 Kenianen moesten huis en haard verlaten en een veilig heenkomen zoeken. Inmiddels is het weer rustig in Kenia. Na bemiddeling van de voormalige VN-baas Kofi Anan is een coalitieregering gevormd waarin de meeste stammen in Kenia zitting hebben en waar de belangijkste posities gedeeld worden tussen de twee grootste stammen (Kikuyu’s en de Luo’s) in Kenia. In het regeerakkoord zijn afspraken gemaakt over hervormingen op het gebied van de Keniaanse grondwet, het rechtssysteem en grondbezit. Verder was de eis dat de aanstichters van de rellen en etnische zuiveringen gestraft moeten worden en de vluchtelingen zo snel mogelijk weer een thuis kregen. Nu, twee jaar later, zijn ze nog niet veel opgeschoten; de vluchtelingenkampen bestaan nog en sluiting daarvan wordt steeds opgeschort, de hervormingen zijn nog in voorbereiding of worden tegengewerkt en de aanstichters van de rellen lopen nog vrij rond. Sterker nog een aantal verdachten zit zelfs in het huidige kabinet. Arrestaties en uitlevering van deze verdachten kan in een land waar de stammenachtergrond nog steeds een belangrijke factor is de gemoederen weer bezig houden en mogelijk leiden tot ongeregeldheden. Het wordt de komende tijd spannend hoe het Stafhof in Den Haag zich opstelt en in hoeverre de Keniaanse overheid gaat meewerken. Ook de buitenlandse druk neemt toe. Obama, de man waar heel Kenia trots op is, heeft recent een Keniaanse topambtenaar de toegang tot Amerika geweigerd omdat deze het hervormingsproces in eigen land frustreert. We wachten af. Voorlopig is het hier rustig en beseffen de meeste Kenianen dat ze niet gebaat zijn met een situatie zoals eind 2007.

En dan ronden we af met het weer. Na een lange periode van droogte, wat ook in het Nederland niet is ontgaan, is nu de regentijd aangebroken. In Nairobi heeft het de afgelopen weken flink geregend. De meeste regen valt ‘s nachts. Omdat Nairobi vrij hoog ligt is het hier ’s ochtends en ’s avonds redelijk koel en klaart het in de middag op en breekt de zon door. Overigens geeft de overvloed aan regen op sommige plaatsen in Kenia ook weer problemen zoals aardverschuivingen en overstromingen en heeft ook al weer slachtoffers gemaakt. Er wordt trouwens nog veel meer regen verwacht, weerdeskundigen van Kenia spreken over El Nino en de kranten waarschuwen dat mensen hun maatregelen moeten nemen.

Dit was Brandpunt, goedenavond.

Felix alweer 1 maand bij ons.

Deze week is Felix al weer 1 maand bij ons. Een raar en dubbel gevoel, enerzijds is de tijd voorbij gevlogen anderzijds is er zoveel gebeurd. Het voelt al zo gewoon om met ons vijven te zijn, dat deze maand veel langer moet zijn. Toen we het voorstel voor Felix kregen werd hij beschreven als een rustige, stille, lachende, goed etende, van muziek houdende jongen. En zo was hij ook de eerste tijd. Maar zo langzaam aan komt Felix de afgelopen maand te voorschijn. We hebben in het tehuis gezien dat er niet gereageerd wordt op huilen, dat er altijd veel lawaai is en dat er niet met je wordt gespeeld. Felix was vanaf zijn geboorte in het tehuis en het lijkt erop dat hij een aantal vaardigheden had afgeleerd of niet aangeleerd. In eerste instantie bleef hij na zijn slaapjes altijd rustig in zijn bed liggen ondertussen heeft hij goed door dat als je wakker bent je gewoon moet gillen en dan komen we je uit bed halen. We krijgen dan een blije Felix te zien die breed lachend en kraaiend van plezier uit bed getild wil worden. En als hij valt,zich bezeerd dan gaat hij huilen om lekker getroost te worden. En als Stijn of Floris huilen doet hij soms lekker mee. Hij zal wel denken: wordt ik ook weer getroost. In eerste instantie maakte hij geen tot nauwelijks geluid nu brabbelt en gilt hij als een gillende keukenmeid en dan kijkt hij ons blij aan van kijk dat kan ik! Hij is erg actief in het ontdekken van alles zeker nu hij sinds een week kan kruipen. Alles wordt onderzocht, open/dicht, het rammelt het kraakt, het kan kapot. Het NEE mag niet! klinkt dan ook al geregeld. Spelletjes spelen als kiekeboe, er komt en muisje aan gelopen, op zijn buik kriebelen zijn niet meer spannend. Felix houdt van muziek, als we Afrikaanse MTV (gospel) opzetten wordt hij helemaal blij en begint te wiebelen, te klappen en te stralen. Het is bijzonder voor ons om te zien hoe snel hij veranderd en zich ontwikkelt. Voor Stijn en Floris is Felix al echt hun broertje ze spelen graag met hem, zijn trots als Felix iets nieuws kan en komen al voor Felix op, als hij iets doet wat niet mag. Dan horen we,‘och mam hij is nog maar een baby’!

Op wie lijk ik?

"Hij lijkt precies op......" en dan wordt er verwezen naar de vader of moeder. Dat krijg je als jonge ouder vaak te horen. Bij Felix is dat natuurlijk een stukje lastiger als ze ons zien. Hij lijkt niet op ons. Althans dat vinden wij, maar er zijn diverse mensen in Kenia die vinden dat Felix op mij(Edo)lijkt. Waar halen ze dat nou weer vandaan? Bij mij vliegen de kilo's er hier namelijk af. Goed, Felix lijkt dan wel niet op ons, maar op wie dan wel? Op zijn Afrikaanse vader en/of moeder natuurlijk, maar volgens ons lijkt hij ook wel op iemand anders. Zie de foto's hieronder.

Deze kleine voetballer lijkt volgens ons namelijk op een andere zeer bekende voetballer, die op het hoogste internationale niveau heeft gespeeld. Rara rara wie is het en win een gratis verblijf in Nairobi! Andere orginele suggesties zijn ook welkom!

Overigens is men hier van mening dat Felix straks meer talent zal hebben voor rugby.

Jessica met de manne naar de savanne

Nairobi is redelijk heuvelachtig en op sommige wegen moet je door een steile dip. Dit betekent lekker steil de bult af en dan weer helemaal omhoog. Dit valt op een hoogte van 1800 meter nog niet mee. Alhoewel Floris ons steevast bovenaan staat uit te lachen als we buiten adem zijn. Hij zegt dan hé, jullie zijn uitgeput, nou ik niet hoor! Atletisch gebouwd zullen we maar zeggen.

Naast de echte dip zaten wij begin van deze week ook een beetje in een dip. 1) Het regent, bah! 2) Vanaf vorige week donderdag zijn we allemaal 1 a 2 dagen ziek geweest. Buikgriep. 3) Er was wat gedoe rondom het dossier van Felix wat deze week even rechtgezet moest worden.

Inmiddels klimmen we weer uit de dip en hebben we afgelopen vakantieweek ook leuke dingen gedaan. Dinsdag zijn we naar het Giraffe Center geweest in Karen, een buitenwijk van Nairobi. Daar wordt de met uitsterven bedreigde Rothschild Giraf gekoesterd. Grappig is dat je oog in oog kunt staan met een giraf en ze kunt aaien, voeren en zelfs kussen. Dat laatste ging ons te ver, maar Stijn en Floris vonden aaien en voeren wel erg leuk.


Thuis in Nederland hadden ze al zitten fantaseren over Afrika en een bezoek aan de savanne stond hoog op het verlanglijstje. Donderdag was het zover: op safari naar Nairobi National Park. Dit is het oudste wildpark van Kenia en ligt op een steenworp afstand van de stad. Vanuit ons huis stonden we binnen een kwartier op de savanne. De uitzichten in het park worden dan ook vaak door de skyline van Nairobi vergezeld. Een grappige gewaarwording. Met een echte Jeep (nee de jongens wilde niet in een busje) en ranger reden we het park in. Voor Felix was de beste plek in de auto gereserveerd. Op de bijrijdersplek paste het geleende kinderstoeltje en hij heeft heerlijk geslapen.


In het park zitten veel diersoorten, zoals zebra’s, giraffen, nijlpaarden, bavianen en diverse antilopen. Ook zitten er leeuwen, cheetah’s en luipaarden. Deze hebben we helaas niet gezien. Wel hebben we de zwarte en de witte neushoorn gezien. Olifanten ontbreken, daar is het park te klein voor. We kwamen wel diverse keren een wel heel bijzonder dier tegen: een zebrapad. Een zebra op de weg, aldus Floris.


Voor het eerst zagen we trouwens hoe droog het (nog steeds) in Kenia is, er was maar weinig groen gras te zien en er lagen veel dode dieren in het park. Verder kwamen we opvallend veel kuddes met koeien van de Masaai tegen. Deze traditionele stam van koeienhouders sturen bij gebrek aan voldoende gras buiten het park de dieren illegaal het park in om ze te laten grazen. Het risico dat er een paar koeien gegrepen worden door een leeuw neemt men op de koop toe, of anders sterft de kudde bij gebrek aan gras. Overigens zien we ook dagelijks dat ze met de koeien door de stad struinen op zoek naar nog wat groens.


Al met al was het een mooi voorproefje van het echte safariwerk wat komend half jaar zeker nog wel een keer zal gebeuren. Dan gaan we op zoek naar de spring’beer’. Zodra we deze vinden dan trakteren we ons op een reisje naar de USA (ons reisdoel na Kenia). Barrack Obama (waarvan je hier meer portretten tegenkomt dan van de Keniaanse president) en zijn Witte Huis met bioscoop, zwembad en bowlingbaan blijft namelijk in trek bij de jongens. En met een Keniaantje in ons gezin moet er toch iets te regelen zijn? Maar goed, eerst nog springberen vinden.....

De overige foto's van Nairobi NP staan onder de rubriek foto's.

The Netherlands School

Stijn en Floris gaan in Nairobi naar de Nederlandse school. Deze school ligt in een mooie groene compound aan de Mankindi Road op 10 minuten lopen van ons appartement. De school deelt veel faciliteiten met de Zweedse School. Het is een kleine gezellige school. Er wordt gewoon in het Nederlands les gegeven, maar ze krijgen allebei een aantal uur Engels per week. Ze kunnen al een paar woordjes spreken en verstaan. Onderweg naar school kunnen ze in ieder geval de bewakers van de compounds begroeten met “Hello” en op de vraag “How are you” is natuurlijk het antwoord “I’m fine”.

Nu volgt het verhaal van Stijn en Floris
Ik (Stijn) zit in de klas van juf Els en juf Kim met kinderen uit groep 3 en 4. Er zitten 9 kinderen in de klas. Het is erg gezellig in de klas en ik krijg iedere week opdrachten die ik eind van de week af moet hebben. Afgelopen week was het kinderboekenweek en het ging over chocola. Ik weet nu waarvan chocola gemaakt wordt; van de vruchten van de cacaoboom (komt uit West Afrika, Zuid Amerika en Indonesie) waarin wel 30 zaadjes zitten. De bonen worden gedroogd waarna er chocolade van gemaakt kan worden. We hebben zelf chocoladebonbons mogen maken in de chocoladefabriek (onze klas) en die mochten wij natuurlijk tijdens de afsluiting van de week met papa en mama proeven. Lekkerrrr………. Ik heb ook Engels. Dat is nog wel een beetje moeilijk en vind ik nog niet zo leuk. Wel leuk is dat we 2x per week zwemles hebben in het zwembad van de school, ook hebben we een mooie speeltuin op school met een zweeds huisje en een slinger in de boom.


Ik (Floris) zit in de klas (groep 1 en 2) van juf Agnes en juf Annemiek. We hebben het nu over “doen alsof”. Dan mogen we verkleden en worden er sprookjes verteld. Ik heb lekker iedere dag gym en 2 x zwemles per week. Als ik de klas in ga dan moet ik mijn buitenschoenen uit doen en moet ik de binnenschoenen aan. Anders komt er teveel zand (of als het regent modder) in de klas.

Dit zijn de klaslokalen

Verder loopt er op school een hele grote schildpad rond. Ik heb hem ontdekt op de trappen bij de peuters en Stijn heeft hem al geaaid. Nu hebben we herfstvakantie. Dat vind ik maar raar, omdat het nu in Kenia zomer wordt. We hebben dus eigenlijk een weekje zomervakantie. Ik hoop dat we naar de savanne gaan.

Groetjes aan iedereen van de Julianaschool.

Stijn en Floris

Ps, er staan meer schoolfoto's op:
http://picasaweb.google.com/groep34.netherlandsschool
http://picasaweb.google.com/groep12.netherlandsschool
(Stijn en Floris staan op foto's van ca. 6 oktober)

Oktoberfeesten zijn weer geslaagd!

Deze week stond in het teken van de drie verjaardagen van Jess, Floris en Stijn. We dachten dat we het dit jaar wat rustiger zouden hebben maar niets was minder waar. Het was een week met koffie, taart, ijsjes, Italiaans eten en visite (je kent hier toch al gauw aardig wat mensen) en volgens Floris en Stijn met lekker veel cadeautjes. Vrijdag keken we op school in ons postvak en jammer genoeg nog geen post, een beetje teleurstelling natuurlijk voor de jongens. Maar even later kwam de juf ons zeggen dat er zoveel post was dat het niet in het vakje paste. Joepie wat een feest, mooie kaarten zelfs met muziek, Donald Ducks en leesboekjes. Stijn en Floris genoten er volop van. Hadden toch een beetje het gevoel dat ze nog niet vergeten waren! En ’s avonds nog mailtjes van kinderen van de Julianaschool, wat de feestweek compleet en volmaakt afrondde.

Een paar dagen later...

We zijn inmiddels gesetteld in Nairobi. Felix is lekker thuis. Hij doet het heel goed. Slaapt ’s nachts lekker door en het lukt redelijk zijn voedingsschema aan te passen aan wat normaal is voor een baby van 8 maanden. Felix is namelijk al een flinke knaap van 11 kg. “He’s a strong boy” wordt hier vaak gezegd. Het advies van het tehuis was om hem op dieet te zetten (dat hadden we zelf ook al wel bedacht). Nu waren ze in het tehuis daar nog niet echt mee bezig, hij kreeg nog veel flessen melk (met 9 scheppen voeding i.p.v. de voorgeschreven 7 scheppen), water met suiker, fruithapjes met melk en suiker. Tja, zo wil je wel groeien. Verder lijkt zijn ontwikkeling wel goed te gaan, hij is beresterk, kan al goed zitten en proberen te kruipen en staan is nu de grootste uitdaging.

Voor Floris geeft de komst van Felix ook een stimulans om meer te gaan eten. Hij werkt er nu hard aan om zijn skinny uiterlijk weg te werken om niet in gewicht door Felix voorbij gestreefd te worden. Op straat zijn we trouwens al aangesproken of Floris misschien honger heeft?

Het appartement waar we momenteel wonen ligt in Kilimani. Een van de betere wijken van Nairobi. Het complex heet Riara Valley Apartments en onze woning is gelegen op de 4e etage. Het heeft een prachtig uitzicht op de groene omgeving. Dagelijks zien we de meest exotische vogels en cirkelen er grote roofvogels hoog in de lucht. Apen hebben we hier nog niet gezien, maar ze zitten er wel!. Vorige week zagen we bij het Guesthouse waar we toen verbleven, enkele honderden meters hier vandaan, namelijk een aap. De jongens kunnen op het complex lekker buiten spelen en we kunnen zwemmen in ons eigen zwembad. Zoals alle woningen in deze omgeving is het complex afgeschermd door een groot hek en wordt de poort 24 uur per dag bewaakt. Water hebben we in principe continue, stroom is nog een beetje wisselend. Afgelopen week hadden we om maandag, woensdag en vrijdag overdag geen stroom, maar dat is binnenkort over want de regentijd is begonnen dus de stuwmeren lopen weer vol.




De Nederlandse school waar Stijn en Floris heen gaan ligt op ca. 10 minuten lopen (daar zullen we de volgende keer iets over schrijven). Een groot winkelcentrum met alle voorzieningen die we als westerlingen gewend zijn ligt op ca. 20 minuten lopen. Het straatbeeld is redelijk chaotisch met veel verkeer, voetgangers en straatverkopers. Het geeft overigens geen onveilig gevoel, het grootste gevaar dat op de loer ligt is dat je met je snufferd op straat ligt.