Toch in Nairobi!

Met de wind in de rug, kwamen na een korte vlucht van maar 7 uur (o)pa en (o)ma
's avonds aan in Nairobi. Er volgde een spannende taxi rit door het donker met voorbij vliegende matatu busjes en werden ze aangehouden door de politie. Na nog wat hobbel de bobbel wegen kwamen ze daarna aan in ons rustoord! Stijn en Floris hadden zich voorgenomen op wakker te blijven tot ze er waren, maar de slaap had het gewonnen. Opa probeerde het nog met de lampen aan op de slaapkamer en luid roepen, maar geen beweging in te krijgen. Felix werd wel wakker en na wat voorzichtig kijken en een paar chipjes van oma en gek doen van opa kwam er voorzichtig een eerste lach. Stijn en Floris waren natuurlijk de volgende dag vroeg wakker en gingen direct naar ‘het huis’ van opa en oma. Die gauw nog uit bed moesten komen.



Ondertussen is iedereen al helemaal gewend, Felix weet al niet meer beter en heeft dikke lol met opa en oma. Stijn en Floris hebben al veel van hun bijzondere ervaringen verteld en hun school laten zien. En ook Opa en Oma zijn al een beetje gewend. Eigenlijk is Kenia best leuk, niet te warm, geen beesten en een grappig straatbeeld. Kortom het gaat allemaal goed hier en we genieten volop. Voor Stijn en Floris nog een dag school en dan begint de paasvakantie. Kunnen we op pad en nog veel meer gaan bewonderen.

We gaan door voor de hoofdprijs!

Na een ongelofelijk spannende ochtend werd onze de 2e zitting met succes afgerond. De hoorzitting verliep goed en 14 mei staan we op de rol voor de 3e zitting waarin het oordeel van de rechter geveld wordt. Yes, weer een stap genomen.

Het begon vanochtend al vroeg. Om kwart voor negen zaten we al startklaar op de gang in de rechtbank. We stonden als laatste zaak op de lijst dus wisten dat het wel even zou duren. Maar de eerste zaken verliepen uiterst traag en om 11 uur waren we nog niet eens op de helft. Toen ontstond er ook nog enige consternatie omdat de rechter een theepauze ging houden. Je weet maar nooit of hij terugkomt. Gelukkig deed hij dat wel en om half een mochten we dan toch naar binnen. We mochten weer op de tweede rang plaatsnemen, terwijl iedereen op de eerste rang zijn of haar zegje deed. Blijkbaar had de rechter zelf geen vragen en mompelde de klerk dat vrijdag 14 mei de ‘judgement’ zal zijn. Wat een opluchting.

Over wanneer we precies naar huis mogen kunnen we nog geen peil op trekken, want de geplande 3e zittingen voor vandaag zijn allemaal wegens de vertragingen uitgesteld. We moeten nu gewoon 2 maanden rustig afwachten en dan maar weer hopen dat de 14e echt door gaat. Het blijft spannend! Gelukkig hebben we nog leuke dingen in het verschiet met over een week al het bezoek van de ouders van Jessica, die de stoute schoenen hebben aangetrokken en toch naar Kenia komen. Volgens de jongens, ‘echt stoer’!

Nieuwe ronde nieuwe kansen

Vanmiddag kregen we van onze advocaat te horen dat we waarschijnlijk morgen toch onze 2e rechtzitting zouden hebben. We waren, na het debacle van vorige week, een beetje sceptisch, maar ja hoor, vanavond bleek dat we op de courtlijst staan. Een onverwachte meevaller! Uiteraard wel bij de langzame rechter, maar goed je kunt het maar gehad hebben.

Dus morgen weer strak in pak (nee het is niet mijn trouwpak) naar Court en maar duimen voor de goede afloop. Pffff, wat zitten we momenteel in een spannende achtbaan.

Ojee, het was nee

De hele week van de zenuwen onrustig geslapen, maar vannacht weer gewoon goed. Ondanks de tegenvaller toch ontspanning.

Het begon allemaal vorige week. John en Marianne, met wie we in hetzelfde schuitje zitten, stonden gepland voor vrijdag en ook nog bij de ‘snelle’ rechter! Wij stonden voor deze week gepland. Dit had onze advocaat goed geregeld en aan de horizon gloorde Pasen in Nederland. Helaas verliep het anders. Tijdens de zitting van John en Marianne maakte de ‘snelle’ rechter duidelijk dat ze niet meer de zaken wenst te doen waarbij de voogd in de 1e rechtzaak is aangewezen door de ‘langzame’ rechter. Een onverwachte wending want tot dat moment gebeurde het wel vaker dat er gewisseld werd van rechter. Wat een domper, we zijn dus ‘veroordeeld’ tot de ‘langzame’ rechter met als gevolg het vonnis pas begin mei getekend kan worden. Maar goed, deze week kregen we wel het bericht van onze advocaat dat we deze week bij de ‘langzame’ rechter terecht konden. Toch wel een weer een opluchting. Het voorgevoel was echter niet goed, temeer omdat we via het adoptiecircuit ook hoorde dat de rechter er mogelijk een aantal weken niet zou zijn.

Gisteren bleek dat onze voorgevoelens geen bedrog waren, de rechter is ‘on leave’. Waarschijnlijk volgende week ook en dan volgt het Paasreces tot medio april. En ook al weet je dat dit soort dingen gebeuren in de adoptieprocessen in Kenia is het enorm balen. Ons verblijf in Kenia wordt dus verlengd. ‘Het leven is wat je gebeurt, terwijl je andere plannen maakt’, klinkt hier nu met dank aan John Lennon, sinds gisteren veelvuldig. Wat met genoeg drama dan gelukkig wel weer op onze lachspieren werkt!

We kijken nu niet te ver vooruit, maar hopen wel dat we voor het nieuwe kabinet Wilders thuis kunnen zijn. Anders worden de problemen, die we hier hebben om het land uit te komen, net zo groot bij binnenkomst in Nederland. Maar daar hebben jullie ook een stem in!

Nee

Ons onbehagelijke voorgevoel van deze week is jammer genoeg waar geworden. We hebben net de courtlist voor morgen bekeken en we staan er niet (!) op De langzame rechter, waartoe we na vorige week 'veroordeeld' zijn, is met verlof. Voor Pasen verwachten we geen zitting meer. Half april is de rechtbank weer open.

We zitten er even doorheen.

Later meer.

Schoolbelevenissen

In afwachting van wanneer we onze tweede rechtzaak hebben (de spanning is om te snijden) gooien we er nog maar een verhaal van onze belevenissen tegenaan. Stijn en ik (Edo) zijn op schoolkamp geweest en Floris heeft net een schoolreisje achter de rug.

Het is gebruikelijk dat groep 3 t/m 8 van de Nederlandse School 3 dagen op schoolkamp gaan. Dit jaar was de bestemming de Maasai Ostrich Farm; een struisvogelboerderij annex lodge op ongeveer 50 km van Nairobi. Stijn had er heel veel zin in en had het geluk dat zijn vader mee mocht als extra hulp van de juffen en meesters. Maandagochtend stond iedereen gepakt op school. We zouden gaan kamperen en het was nog een lastige klus om alle bagage, kampeerspullen, kinderen en begeleiders in twee terreinwagens en twee schoolbussen te proppen. De weg ging door het mooie gebied van de Ngong Hills richting de Athi River plains, een gebied waar de dieren zich kunnen verplaatsen van Nairobi National Park naar de zuidelijke gelegen wildparken. Onderweg kwamen we de zebra’s en gazelle’s dan ook tegen, altijd weer bijzonder!


Bij de Ostrich farm konden we onze tenten in de tuin van de lodge opzetten. Al snel werd duidelijk dat een aantal tenten niet echt waterdicht zouden zijn, maar het was al dagen droog en warm weer dus extra ventilatie was wel lekker. Het thema van het kamp was heel toepasselijk de Olympische Winterspelen. Natuurlijk hadden de organisatoren rekening gehouden met hoge temperaturen en op een creatieve wijze werd het gebrek aan sneeuw en ijs opgelost. Het schansspringen, ijshockey, curling en ploegenachtervolging op de schaats konden dan ook gewoon doorgaan. Dit biedt perspectieven voor Kenia als wintersportland en organisator van de winterspelen in 20..!




De eerste avond lag de begeleiding in de grote tuin van de boerderij te piepen, blaten, trompetteren, hinniken en loeien, terwijl de kinderen speurend met zaklampen op zoek gingen naar deze gekke dierengeluiden. Grappig genoeg, werd het geluid van de echte struisvogel in de wei (lijkt op gebrul van een leeuw) ook aangezien als een ‘spel’dier. Halverwege de avond werden we overvallen door een fikse regenbui en was de lol er snel af. Zeker na de inspectie van de tenten. De helft van de tenten bleek droog te zijn en in de andere helft dreven de matjes. Oeps, iets te veel ventilatie. Snel werd er in de lodge een grote kamer geregeld waar 10 kinderen in bed en op het tapijt een slaapplekje vonden. De pret was weer snel terug!

De volgende dag was er een bezoek gepland aan de struisvogels en een rozenkwekerij in de buurt. De struisvogels op de boerderij worden gehouden voor het vlees, huid en veren. Het vlees vindt zijn weg naar de restaurants in Nairobi of wordt geëxporteerd. De toer langs de struisvogels was niet echt inspirerend, maar eindigde wel in het hoogtepunt van het kamp. Het rijden op een struisvogel! Ieder kind die durfde maakte een ritje in een soort paardenbak. Stijn trok ook de stoute schoenen aan en met een beetje angstige lach werd het rondje afgewerkt. Omdat de struisvogel maar maximaal 70 kg kan dragen hoefde ik gelukkig niet na te denken of ik dit wel wilde.


De rozenkwekerij was wel interessant. Dit keer niet van Nederlandse maar Keniaanse eigenaren. De kwekerij was groot (nu 17 ha, maar volgende jaar 30 ha) en bijna alle rozen gaan naar Nederland. Momenteel was men druk met de voorbereidingen voor de Europese moederdagen. Vol trots mocht iedereen na afloop een roos voor mama in ontvangst nemen. Ik weet niet of ze uiteindelijk allemaal heel zijn aangekomen bij de moeders.


De laatste avond was er natuurlijk Bonte Avond en galmde Michael Jackson en Nick en Simon over het terrein van de lodge, waarna de avond werd afgesloten met kampvuur, waar het vuur wel erg groot was voor de stokjes (satéprikkers) met de marshmallows. De dag van vertrek stond in het teken van de huldiging van de winnaars van de Winterspelen. Daarna snel opruimen en moe maar voldaan naar huis.

Floris is met groep 1 en 2 vorige week een dagje naar de Safari Walk in het Nairobi National Park geweest. Ook mocht ik weer mee als extra hulp, nu heb ik er immers tijd voor. Het is een soort dierentuin waar je de meeste dieren uit de Keniaanse Wildparken ook kunt zien. Het is mooi aangelegd alleen de dieren waren soms slecht te zien. De kinderen konden in groepjes door het park met onderweg diverse opdrachten. Floris ontpopte zich, in zijn groepje, als een echte ranger en vertelde de ander kinderen en de begeleidster van alles over de dieren. Floris kan zijn beroepskeuzetest straks overslaan.




In het bosgedeelte hadden de mieren het looppad geblokkeerd door hun eigen spoor. Heel interessant, maar deze hindernis was niet voor iedereen een makkie. Sommige werden slachtoffer van deze vervelende mieren, die zich graag vastbeten in de kleine sappige kindervoetjes en ze lieten ook nog niet zomaar los! De rest van de dag werd er alleen nog maar gesproken over de mieren en zagen we ze opeens overal! Tijdens de terugreis werden de verhalen over de mieren nog eens flink opgeblazen, maar voor sommige eisten de belevenissen van deze dag zijn tol en vielen lekker in slaap.

Felix vermaakt zich trouwens ook goed op school. Bellen blazen, de zandbak en klimmen op de glijbaan zijn favoriet.




Foto’s van het schoolkamp van Stijn zijn te zien op de link Schoolkamp en Foto’s van het schoolreisje van Floris zijn te zien op de link School, groep 1&2, Floris.

Lake Baringo

De jongens hadden een lang weekend vakantie en het was natuurlijk weer de hoogste tijd om er op uit te gaan! Lake Baringo is een zoetwatermeer in het noorden van de Rift Vallei in Kenia. We passeerden halverwege de rit de evenaar. Een bijzonder moment voor Stijn en Floris in de wetenschap dat je precies op de helft van de aardbol staat.


We hebben in een fraai vakantiehuisje aan het meer het weekend doorgebracht. Veel groot wild zit er niet, maar we kwamen behoorlijk aan onze trekken. Aan de oever van de tuin van het huisje lagen Nijl krokodillen (dit keer niet paars) en 's middags en 's avonds werd de tuin bezocht door nijlpaarden. Verder zaten er veel vogels zoals ijsvogels, neushoornvogels, reigers etc. Allemaal prachtig te aanschouwen vanaf onze eigen veranda. Tijdens een wandeltocht in een vulkanisch gedeelte vonden we nog schorpioenen en slangen. Ons huisje was behoorlijk ‘open’. Ramen ontbraken en de houten wanden kierden overal, dus ook binnen ontbrak de beestenboel niet, muizen, vleermuizen, hagedisjes en stekende mieren. Een goede klamboe was voldoende om met gezoem, geritsel en gebrul van de nijlpaarden lekker in slaap te vallen.


Rond het meer wonen diverse kleinere stammen. De Njemps zitten rondom en op de eilanden van het meer en leven vooral van de visvangst. De Tugen die vooral leven van de veeteelt en de Pokot, een herdersvolk waarvan de levenswijze vergelijkbaar is met die van de Maasai in het zuiden van Kenia. Op veel plaatsen werd er nog traditioneel geleefd dus de stereotype rieten hutjes en holle boomstammen kwamen we nog veel tegen.

We hebben een bezoek gebracht aan een familie van de Pokot stam. Deze stam leeft nog zeer traditioneel, op droge onvruchtbare vlakten en hoeden koeien en geiten. De vrouwen van de Pokot zien er kleurrijk uit met kralenkransen rondom hun nek en arm. Deze kralen geven aan of een vrouw/meisje besneden is en of ze al getrouwd is of niet. Dat is handig voor de man. Hij zoekt namelijk vrouwen uit en overlegt, zonder met haar te spreken, met haar ouders voor hoeveel koeien hij haar kan ‘kopen’. De vrouw of vaak nog meisjes van 15 tot 20 jaar hebben daar zelf niets over te zeggen. Alleen vrouwen die besneden zijn (is overigens bij wet verboden in Kenia) zijn goed voor een huwelijk. Als je als man zijnde geen koeien hebt dan worden deze vaak geroofd bij de buurstammen. Sinds mensenheugenis zijn deze veediefstallen aan de orde alleen de laatste jaren worden ze steeds bloederiger omdat de speren, pijl en bogen meer en meer vervangen worden door kalasjnikovs.




Onze gids, zelf ook een Pokot, sprak met enige afschuw over hoe de vrouwen behandelt worden en hoopt dat door onderwijs deze culturele traditie van besnijdenis en uithuwelijking, langzaam verdwijnt en vrouwen met meer respect worden behandeld. Het dorpje wat wij bezochten had sinds een jaar een schooltje en door het verstrekken van voedsel en kleding op school gaan steeds meer kinderen naar school.

Tijdens ons bezoek was het trouwens wel kijken en bekeken worden. Vooral Floris met zijn bleke huid en witte haren was voor de Pokot bijzonder, ze wilden allemaal niet alleen kijken maar ook voelen. Floris vond dit natuurlijk helemaal geen goed idee maar liet het uiteindelijk maar gebeuren. Zelfs Felix, die normaal gesproken tegen iedere afrikaan lacht, was op zijn hoede.


Bij terugkomst in Nairobi hoorden we dat we gepland staan voor onze 2e rechtzitting op vrijdag 12 maart. Net als bij de 1e zitting weten we pas definitief of het doorgaat en bij welke rechter op de dag ervoor, rond 16.00 uur. Erg spannend dus weer!

Zie voor meer plaatjes Lake Baringo onder het kopje Foto's in de rechterkolom.

Feestweek

Na de eerste dag met het bezoek uit Nederland naar het kindertehuis en de giraffen te zijn geweest was het woensdag feest. Felix 1 jaar! Onze kleine man wist niet wat hem overkwam. Slingers, ballonen en cadeautjes uit Nederland.


Na al deze feestvreugde vertrokken de dames naar Kibera om daar rondgeleid te worden door deze sloppenwijk. ’s Middags was het tijd voor taart! Na het kaarsje te hebben uitgeblazen was de eerste hap voor Felix. Na de rest van de heerlijke appeltaart (hmmm) te hebben gegeten, zijn we in de middag lekker gaan zwemmen bij de Nederlandse school. Heerlijk relaxed. ’s Avonds nog een potje Catan en dat valt niet mee met vier dames moet ik zeggen. Kansloos verloren en uiteraard won degene die bank was, namelijk Uli.

De volgende ochtend vertrok ik met de dames naar Naivasha waar we in Nationaal Park Hells Gate door een kloof zouden gaan wandelen. Onderweg naar de kloof kwamen we de eerste zebra’s en giraffen tegen en werd er driftig gefotografeerd. Carola had haar antieke analoge camera meegenomen. Hier waren de dieren niet meer aan gewend. Bij iedere klik van de camera sprongen ze weg. Zij mocht dus pas foto's maken als iedereen klaar was.

We kozen voor een 3 uur durende wandeling door de kloof. Het weer was goed en de tocht was prachtig en voor sommigen zwaar. Sommige afdalingen gaven bijzondere baringshoudingen! Onze gids had echter voor alle ongemakken een middeltje uit de natuur dus werden de schaafwonden behandeld met aloë vera en werd de hoofdpijn (door de wijn van de avond ervoor) weggewerkt met het opsnuiven van de rook van een brandend pakketje bloesem van een of andere boom. Na 5 uur waren we terug van onze tocht.



Om voor het donker weer terug te zijn in Nairobi sloegen we het geplande boottripje over het meer van Naivasha over. Onderweg werden we vlak voor Nairobi bij schemering aangehouden door de politie. Controle, meteen achterraampje open doen en ja hoor de eerste overtreding werd geconstateerd. De dames op de achterbank hadden geen gordels om. Na wat intimiderende gebaren en woorden moest ik uitstappen en achter de auto werd me duidelijk gemaakt dat dit geintje per persoon 5000 shilling (50 euro) ging kosten en dat we morgen naar de rechtbank moesten en zo voort. Maar ik kon ook 3000 shilling per persoon meteen betalen en dan praten we nergens meer over, ‘my brother’. Alles is onderhandelbaar dus ook deze corrupte bedoeling en uiteindelijk mocht ik na betalen van 2000 shilling per persoon vertrekken. Had die gast mooi 40 euro in zijn zak gestoken!


De laatste 3 dagen mocht ik (Jessica) met de dames op safari naar Amboseli. Wat na 5 maanden kinderen en moederen een verademing was! Niet tegen de instanties hier melden, maar een echte oermoeder schuilt er niet in mij. Amboseli is een nationaal park in het zuiden van Kenia en grenst aan Tanzania. Het park is vooral bekend om zijn uitzicht op de Kilimanjaro, vanuit elke hoek van het park. Helaas voor ons, bleef op een 20 minuten tegen de avond na, de Kilimanjaro 3 dagen in de wolken. Maar dat mocht de pret niet drukken, want 4 dames in een safari busje is garantie voor te veel geklets, althans onze gids werd er steeds stiller van en zei af en toe; ‘zo nu zijn we op safari’! We hebben enorme groepen olifanten gezien, ander wild en heerlijk s’ avonds bij het kampvuur gezeten. De camp manager kwam ’s nachts uiteindelijk maar eens vragen of het allemaal goed ging, blijkbaar moesten we gaan slapen?!

Maar aan deze gezellige week van eerste “kraam”bezoek kwam helaas ook een einde. Op maandag morgen om 6 uur vertrokken de dames weer naar het vliegveld en dat was toch wel even slikken. Zij mochten weer naar Nederland en wanneer wij? Want ondanks dat we hier een prachtige tijd hebben en volop genieten is het soms wel erg beklemmend om te weten dat je samen met Felix Kenia niet kunt verlaten.



Zie voor meer foto's in de rechterkolom onder kopje Foto's