vrijdag 22 januari 2010

Krokodillen

De titel suggereert dat we weer op safari zijn geweest, maar dan heb je het mis. Alhoewel we er pas één gezien hebben, komen er in Kenia veel krokodillen voor. Naast de levende gevallen komt hier ook, de voor ons bekende, paarse krokodil voor. En daar komen we zeer frequent mee in aanraking. Net voor kerst bijvoorbeeld; er was een postpakketje uit Nederland aangekomen.

Pakketjes worden in Kenia niet thuisbezorgd, maar je krijgt per post een briefje waarmee je het pakketje kunt ophalen. Voor pakketjes uit het buitenland is dat meestal op het centrale postkantoor in het centrum van Nairobi. In het postkantoor had ik (Edo) vrij snel gevonden waar ik moest zijn. Het was op de 3e verdieping waar zich een grote hal bevond met een L-vormige kale balie met daarachter, om de 5 meter, een postbeambte met een kasboek voor zijn of haar neus. Bij de eerste beambte lukte het zowaar meteen. Het pakketje werd snel gevonden, ik kreeg het overhandigd en werd doorverwezen naar een andere beambte. Deze gaf me een mes en sommeerde me het pakketje te openen om te controleren wat er in zat. Voor de inhoud moeten namelijk invoerrechten betaald worden. Vier pakken met hagelslag (lekker!) werden opgepakt en geschat op ca. 3kg. Ik wees hem er op dat in ieder pak 400 gram zat. Hij schreef 4 maal 400 op een bonnetje, telde het op en schreef onder de streep 2400. Toen ik fijntjes aangaf dat dit ook fout was, werd er iets langer nagedacht. 1600? Oké, daar doe ik het voor. Voor de rest van de inhoud van het pakketje werd de waarde geschat en via een niet te doorgronden rekensom kwamen de invoerrechten neer op 1200 Shilling (ca. 12 euro). Met dit bonnetje mocht ik naar de financiële balie, waar de beambte me weer doorverwees naar een achterkamertje. Daar kreeg ik van een dame een uitgeprinte rekening, die ik moest betalen bij een bank in het centrum. Daar stond natuurlijk een lange rij om rekeningen te betalen. Na terugkomst mocht ik bij de financiële balie mijn betalingsbewijs overhandigen en kreeg ik een nieuwe briefje waarmee ik bij afhaalbalie het pakketje mocht ophalen. Daar werd ik eerst doorverwezen naar een andere beambte waar ik nog 70 cent leges moest betalen. Met al mijn bonnetjes en betalingbewijzen kreeg ik mijn pakketje. Eindelijk klaar! Toen ik de ruimte wilde verlaten werd ik echter door weer een andere beambte teruggeroepen. Hij moest mijn betalingsbewijzen zien en registreerde alles in zijn kasboek en verwees me door naar de laatste halte waar mijn paspoortnummer nog in een boek opgenomen werd. Na 9 beambten en 3 uur later stond ik dan eindelijk met mijn pakketje op straat.


Nu had ik ook nog een afhaalbriefje bij me voor een ander pakketje. Deze moest ik ophalen bij een ander postkantoor. Ik was in een goede bui, dus die ook maar meteen ophalen. Daar aangekomen kreeg ik bij de afhaalbalie direct het pakketje overhandigd. Voorbereid op de paarse krokodil, vroeg ik vol verbazing aan de beambte of ik het zo mee kon nemen. Ja maar natuurlijk!

En zo gaat het in Kenia. Het kan tegenzitten, maar er zijn ook onverwachte meevallers. Ons adoptieproces begint op bovenstaand verhaal te lijken. De paarse krokodil komt ook hier tevoorschijn. Na 3 maanden te zijn begeleid en ondervraagd door een maatschappelijk werker van CWSK (onze lokale adoptieorganisatie) moet zij een rapport op stellen voor de 1e rechtbankzitting. Deze taak heeft CWSK echter bij een andere maatschappelijke werker neergelegd. Die heeft ons vorige week bezocht en heeft wederom dezelfde vragen gesteld. Zucht, dit hadden we toch al gedaan? Gelukkig bleef de vraag (die door dezelfde maatschappelijk werker aan John en Marianne gesteld werd) over hoeveel koeien we bezitten ons bespaard. Met 1 koe kun je namelijk 1 schoolsemester financieren. Waarschijnlijk vertrouwen ze erop dat ik dat als landbouwkundig ingenieur wel in orde heb. Afijn, nu twee weken later is dan eindelijk het rapport klaar, maar wachten we nog op de goedkeuring van de directrice van CWSK. De overige documenten voor de rechtbank liggen klaar bij de advocaat. Waarschijnlijk zijn we op één van de eerste vrijdagen in februari aan de beurt voor de 1e zitting. Hopelijk houden andere paarse krokodillen zich dan even koest.

Felix heeft gelukkig lak aan de paarse krokodil. Onze jongeman van net 11 maanden is sinds afgelopen week fanatiek aan het lopen. Met kromme benen, buik vooruit en billen naar achteren waggelt meneer kraaiend van plezier door het hele huis heen. Prachtige momenten waar geen krokodil tegenop kan!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten