De watervallen waren indrukwekkend. De rivier en haar oevers waren helaas enorm vervuild met plastic dat met de stroom meegevoerd was. Zo ver als je kon kijken zag je de rotzooi. En de gidsen, die zich aan ons opdrongen, zeiden dat ze nu nog niet konden schoonmaken omdat de oevers nog zo nat waren. Zodra het droog werd zouden ze de schoonmaak starten. Jaja, dat kennen we onderhand wel.
We hadden geen zin om met het bootje de rivier over te steken om vervolgens via een klimpartij bovenlangs de watervallen door de rivier terug te lopen. Dus werd het picknicken op een mooi uitzichtpunt van waar we een aantal jongens met de meest vreemde capriolen boven vanaf de watervallen zagen springen om vervolgens via de waterval weer omhoog te klimmen.
Geheel toevallig was een andere adoptiefamilie (familie Straatman) er ook en die hadden het aangedurfd om door de rivier terug te lopen. Onder het genot van gitaarklanken en zang van een heuse Fourteenfalls entertainer (die we ingehuurd hadden voor maar liefst 5 ‘Waterfall songs’) aanschouwden we het gekluun en gestuntel van de familie Straatman. Zonder benen te breken en geheel doorweekt kwamen ze aan de overkant en werden ze onder luid applaus door ons ontvangen.
De terugweg verliep overigens soepel. We waren binnen anderhalf uur weer bij onze vertrouwde Italiaanse pizzeria, waar we weer een deel van de, eerder aan de jongens beloofde, pizza’s hebben verzilverd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten