Kerstvakantie in Nairobi

Drie weken schoolvakantie geeft de mogelijkheid om leuke uitstapjes te maken. In Nairobi National Park ligt een opvangterrein voor olifantenweesjes. Ze zijn wees door o.a. stroperij maar ook doordat de jongen hun moeder kwijtraken, door allerlei redenen. Als de moeder niet meer gevonden wordt dan worden ze naar het David Sheldrick center gebracht. Ze krijgen hier de fles en leren als een olifant te leven. Als ze wat ouder zijn worden ze naar Tsavo National Park gebracht waar ze uiteindelijk worden uitgezet in het wild. De dieren worden dagelijks een uurtje aan het publiek getoond, ze krijgen de fles en kunnen lekker spelen in de modder en baden in een poeltje. Er lopen veel verzorgers bij de dieren die ze een beetje in bedwang proberen te houden. Het touwtje wat de toeschouwers van de olifanten scheidt is niet altijd voldoende en mengen de olifantjes zich tussen het publiek en worden ze deelgenoot van het modderbad. Grappig gezicht al die kleine monstertjes. Na een uurtje verdwijnen ze weer, netjes achter elkaar lopend, achter de schermen.




Oud en nieuw hebben we samen met andere Nederlandse adoptieouders en enkele grootouders gevierd in Swara Plains, een privaat natuurterrein net buiten Nairobi met enkele banda’s (huisjes) waar je kunt overnachten. ’s Middags hebben we de kinderen in een stationcar geladen voor een korte safari. Met veel gegil en gekrioel op de achterbank op zoek naar giraffen, zebra’s, gazelle’s en struisvogels. ’s Avonds hebben we na een heerlijk diner de laatste uurtjes van 2009 doorgebracht boven op een Landrover om de nachtelijke activiteiten van de dieren te bekijken met een grote schijnwerper. En dan zie je weer andere dieren zoals Bushbabies (kleine nachtaapjes) en springkonijnen. Dit is een soort kruising tussen een konijn en een kangoeroe. Grappige beestjes die je in het donker herkent door de op en neer springende glinsterende oogjes. Nooit geweten dat deze beesten bestaan, mogelijk dat we toch ooit ook spring'beren' zullen zien (zie verslag 24 oktober jl.). Net voor twaalven waren we weer terug voor de champagne en gelukwensen. Vuurwerk was geen optie gezien de droogte. Wel waren er heerlijke oliebollen van het Koopmanspakje en champagne, dus het lukte wel om in de stemming te komen.



Vandaag, 7 januari, is Felix inmiddels 3 maanden bij ons. We zijn naar zijn tehuis geweest voor het maandelijks bezoek. We vielen midden in het wekelijkse gebed binnen en moesten meteen meedoen. Na gebeden te hebben voor de slachtoffers van de overstromingen in de afgelopen dagen en dat de diarree bij de kinderen in het tehuis (er heerste een virus) snel over zou zijn hebben we nog even rondgekeken. Er waren veel nieuwe baby’s. Goed om te zien dat er sinds het vertrek van Felix ook weer een aantal andere kinderen in een gezin geplaatst zijn. Felix reageerde overigens niet echt enthousiast in de, tot voor kort, voor hem vertrouwde omgeving.

Met Felix gaat het verder goed. Tanden en kiezen zijn in aantocht. Lopen aan de hand en bank gaat al soepel. Zelfs even zelf 10 seconden staan lukt al, waarna je hem ziet denken ‘o jee’ en zich beheerst laat vallen. En natuurlijk is de grote grijns op zijn gezicht niet meer weg te denken. Afgelopen week is Felix voor het eerst naar de kapper geweest en werden zijn kroeshaartjes met de tondeuse gemillimeterd. In Kenia hebben de meeste mannen heel kort haar. De laatste tijd vroegen Keniaanen vaak aan ons of het een jongen of meisje was, terwijl dat toch volkomen duidelijk zou moeten zijn. Nu bestaat er geen twijfel meer over!