Treinen en Bomas

Na al die wilde beesten werd het tijd om wat culturele activiteiten te ondernemen. Vorige week zondagmiddag zijn we naar het Keniaanse spoorwegmuseum geweest en vandaag stond het Keniaanse openluchtmuseum op het programma.

Nairobi ontleent zijn bestaan aan de spoorweg die ruim een eeuw geleden door de Britten werd aangelegd tussen havenstad Mombassa en Oeganda. Halverwege dit traject werd een permanent kamp ingericht wat uitgroeide tot het huidige Nairobi. Het museum liet foto’s zien van Nairobi toendertijd (een lege vlakte) en de aanleg van de spoorweg. Deze werd aangelegd door uit India overgekomen arbeiders. Volgens de overlevering wilde deze wel voor een handje rijst per dag werken, terwijl de eigen Afrikaanse mannen wel vertrouwde op dat hun vrouw voor het dagelijkse portie eten zorgde. Enfin, de aanleg was een zware klus en niet alleen wegens de zwaarte, maar ook vanwege de vele wilde dieren, sneuvelden er veel arbeiders. Vooral de man-eters (leeuwen) van Tsavo waren berucht. Bij de entree van het museum stond vermeld dat in het museum 3 klauwen van deze beruchte leeuwen aanwezig waren. Dat was natuurlijk een mooie zoektocht voor Stijn en Floris. Maar in het kleine museum konden we de klauwen nergens vinden tot we bij een vernielde vitrinekast kwamen. Deze was leeg, maar er hing bij het ingeslagen glas een vergeeld briefje dat de 3 klauwen op een onbewaakt ogenblik gestolen waren en voor veel geld op de zwarte markt waren aangeboden of verkocht. Maar het goede nieuws was dat ze weer teruggevonden waren! Maar waar zijn ze dan? Alles afgezocht, maar de klauwen waren onvindbaar. Dan maar eens bij de kassajuffrouw vragen. Glimlachend pakte deze dame uit haar bureaulade een doosje met daarin, jawel, de 3 leeuwenklauwen. Wauw, de jongens waren onder de indruk. En wat worden ze nu goed bewaakt!

Verder was een alleraardigst museum met veel foto’s (vaak hingen ze er 3 dubbel in allerlei maten) en attributen waarvan we absoluut niet weten waar het voor diende.

Buiten stonden er diverse oude Engelse en Duitse stoom- en diesellocomotieven die op de spoorlijn gereden hebben. Ook stonden er enkele oude, soms nog fraaie, personenwagons waarvan sommige coupes nog in gebruik leken te zijn. Er lagen op sommige plekken kleding en schoenen en de slaapbank leek nog recentelijk te zijn gebruikt. Waarschijnlijk doet het personeel van het museum er wel eens een tukje. Het is toch nooit druk, we waren op zondagmiddag de enige bezoekers. De jongens konden heerlijk klauteren in alle treinstellen, maar het was wel oppassen geblazen. De treinen waren niet opgeknapt en er lag regelmatig een vloerplank los of er stak een stuk ijzer uit. Onder het genot van de swingende gospelsongs en een galmende donderpreek in de naastgelegen kerk werd het een aangename middag.

Vandaag zijn we naar Bomas of Kenya geweest. Dit is een openluchtmuseum waar een deel van de woonvormen van de ruim 40 volkeren in Kenia te zien zijn. Bomas betekent een aantal hutten bij elkaar horen die door 1 familie worden bewoond. Ze staan vaak in een kring met een eigen hut voor de vader, een hut voor iedere vrouw (2 à 3) en zijn zonen. Bij de huizen staat vaak een aparte voorraadhutje en worden de koeien en geiten ergens op het erf bijeengehouden. Felix is een Kikuyu, een van de grootste stammen in Kenia, die vooral wonen in het vruchtbare landbouwgebied in Centraal Kenia. Ze worden gezien als goede landbouwers en grondbezit is van groot sociaal belang. Ook de bomas van de stam van Felix was aanwezig en we hebben hem even op de foto gezet bij de hutten van zijn voorouders.


Verder hebben we daar in fraaie Afrikaanse omgeving genoten van lekkere traditionele Keniaanse maaltijd met muziek van Madonna en Modern Talking en Europese skiwedstrijden op de TV als achtergrondlawaai. En Floris had wel een hele grote appelsap gekregen!

Ten slotte werd er in het aanwezige theater een dans- en muziekvoorstelling gegeven met diverse traditionele Keniaanse dansvormen. De voor ons herkenbare klompendans ontbrak niet alleen dan op wel hele vreemde klompen en met voetbalsokken. Het spektakel werd afgesloten met mannen in zebrapakjes die fraaie acrobatiek en limbodansen lieten zien. Floris en Stijn waren onder de indruk van het limbodansen onder een stok met vuur door. En dat moest thuis natuurlijk geoefend worden. Wederom een leuke middag. Meer foto’s zijn via de fotolink te bekijken.

De volgende culturele activiteit staat weer voor de deur. Deze keer van oer-Hollandse origine. Zaterdag verwelkomt Sinterklaas op de Nederlandse School alle Nederlandse kinderen in Kenia en deelt cadeautjes en pepernoten uit. Ook de broodjes kroket van Lenie ontbreken niet. De familie Gies, jong en oud, verheugt zich al op deze dag!

Het adoptieproces.

Geregeld krijgen we vragen over hoe de adoptieprocedure hier in Kenia nu verloopt.
Nu we een Keniaans advocaat gevonden hebben wordt het tijd hierover iets op het blog te zetten. Het zoeken naar een advocaat was nog best een klus, de een had geen tijd, de ander wilde er 12 maanden over doen of kwam niet op de afspraak. Uiteindelijk hadden we een afspraak met een advocaat bekend bij andere Nederlanders en Finnen (en met goed resultaat). De afspraak was in zijn kantoor down town . Van buiten zag het kantoor er goed uit, binnen stapten we bij gebrek aan een trap, in een prachtige lift naar de 9e verdieping (we hoopten maar dat die dag de stroom niet uit zou vallen). Bij het uitstappen was het wel even schrikken, donker, vies, behang zat meer los dan vast. Op een van de deuren stond dan toch wel een bordje van onze advocaat. Wij mochten gaan zitten in een piepklein wachtkamertje met secretaresse en aquarium met 5 goudvissen. De situatie werkte wel enigszins op onze lachspieren. Ondertussen werd Felix door de secretaresse vermaakt. De advocaat kwam maar 10 minuten te laat en dat is hier een bijzonder goed teken. Eenmaal binnen in zijn ook weer piepkleine kantoortje mochten we plaats nemen tussen de stapels dossiers (slik, hoe vaak zou hier iets kwijt zijn, hoezo privacy, wat gebeurd er bij brand?). Met Felix op schoot drinkend uit zijn fles hadden we uiteindelijk een prima gesprek en was de keuze van advocaat voor ons gemaakt. Geen gelikt kantoor maar wel iemand die weet wat hij doet en de weg kent. De afgelopen week hebben we samen met de advocaat en Child Weldfare Society Kenya alle papieren bekeken op hun volledigheid. We misten nog een paar documenten maar die zijn inmiddels terecht. Ook hadden we het eerste follow- up gesprek met de social worker Josephine. De komende week staat ons eerste gesprek met de Guardian at Litum (vertegenwoordigd Felix bij de 2e rechtszitting) gepland. Hieronder de feitelijk procedure op een rij.
• 7 Oktober 2009, onze fostercare periode (pleegouder periode) ging in.
• Tijdens de eerste 3 maanden worden we maandelijks bezocht door de social worker van de adoptieorganisatie CWSK. Zij zal een rapport over ons gezinsleven gaan schrijven. Ook brengen we maandelijks een bezoek aan het tehuis waar Felix heeft gewoond.
• 7 Januari 2010 is onze fostercare periode voorbij. Alle documenten en het rapport van CWSK dat wij Felix mogen adopteren en dat ze Felix hiervoor vrij geven, zijn dan verzameld. Tevens is er een Guardian ad Litum gevonden die mee gaat naar de eerste rechtzitting.
• 8 Januari 2010 zal de advocaat de documenten inleveren bij de rechtbank. Dan gaan we de spannende juridische periode in. In de loop van de maand januari (22e of 29e) hopen we dan de eerste rechtszitting te hebben.
• De eerste rechtszitting (hier genoemd appointment met de rechter) bestaat uit het door de rechter benoemen van de Guardian ad Litum. Deze persoon zal ook een rapport over ons gaan schrijven, dat als basis dient voor de tweede rechtszitting.
• Na de eerste rechtszitting krijgen we ook te maken met het Children's Department (kinderbescherming), die ook weer een rapport over ons gaan schrijven.
• In de tweede rechtszitting staat de adoptie zelf centraal en het rapport van de Guardian ad Litum dient als basis. Tevens zullen de rapporten van CWSK en Children''s department zijn ingeleverd. Bij een positief oordeel van de rechter mogen we Felix een Gies noemen.
• De datum voor de tweede zitting is ongeveer 6 weken naar de eerste zitting, afhankelijk van de snelheid waarmee de verschillende rapporten geschreven worden. Met een beetje geluk dus dan ½ maart.
• Dan volgen wat formaliteiten (keniaans paspoort, machtiging tot voorlopig verblijf in Nederland, e.d.) voordat we mogen terugreizen. Dit duurt gemiddeld 2 tot 4 weken.

Hoe en of dit alles zo strak zal gaan lopen weten we niet, volgens onze advocaat moet het kunnen maar iedereen moet er zijn bij de rechtszittingen en dat gaat hier soms mis. De rechter moet er zijn en zin in hebben en nog niet op zijn minst, alle rapporten moeten op tijd bij de advocaat zijn. . De zittingen zijn alleen op vrijdagmorgen, dus je loopt zo 1 a 2 weken uit. Onze advocaat gaat ons hier natuurlijk bij helpen, hij zegt te weten hoe ie ze moet “opjagen”!. We zullen het ervaren.

Naivasha

Afgelopen weekend zijn we er even tussen uit geweest. Ook al lijkt het dat we hier altijd vakantie hebben, toch kun je daar ook wel eens behoefte aan hebben. Bestemming was Lake Naivasha wat op ongeveer 2 uur rijden van Nairobi ligt. Met een groot gevoel van vrijheid reden we vrijdag met onze eigen auto (een Toyota Raum) de stad uit. De weg naar Naivasha is een goede geasfalteerde weg en onderweg was er voldoende te zien. Overal is het druk met mensen, dieren, stalletjes met verkoopwaar en op sommige punten had je een prachtig uitzicht over de Rift Valley.

In Naivasha staan grote kascomplexen van vooral Nederlandse tuinders waar onze Hollandse rozen gekweekt worden. Het klimaat is hier gunstig voor de bloementeelt. Lake Naivasha is het hoogste gelegen zoetwater meer in Kenia. Het meer zit vol met nijlpaarden en de Afrikaans visarend vangt hier dagelijks vis. Langs de oevers van het meer groeit heel veel papyrus. Het waterpeil in het meer is de laatste jaren sterk gedaald door de aanhoudende droogte, maar ook doordat de toeleverende rivieren vaak zijn afgedamd t.b.v. irrigatie. De tuinders komen daarmee ook steeds vaker in de problemen want zij maken ook gebruik van het water uit het meer.


We verbleven in een cottage op camping Fishermanscamp ten zuiden van het meer. Een prachtig plek direct aan de oevers. De kans was groot dat we ‘s avonds grazende nijlpaarden op camping zouden zien. Ter bescherming van de campinggasten, hebben ze daarom een schikdraad tussen de oevers en de camping gespannen. De sporen (poep, pootafdrukken en platgewalste papyrus) waren duidelijk zichtbaar, maar helaas voor ons; we hebben de nijlpaarden beide avonden niet gezien. Wel zaten er aapjes (Vervet en Colobus apen) op de camping en die waren ook erg leuk.

Zaterdag zijn we naar Hell’s Gate National Park geweest. Dit park kent spectaculaire kliffen en kloven en er komt veel wild voor. Grote roofdieren en olifanten ontbreken en daarom kun je hier vrij rondlopen, rijden of fietsen. Hoogtepunt of eigenlijk letterlijk het dieptepunt was de wandeltocht in de kloof the Gorge. We konden kiezen uit een 1, 2 of 3 uur durende tocht. De laatste tocht werd ons afgeraden door de lokale Masai gidsen aangezien dit voor de kinderen te veel klim- en klauterwerk zo zijn, maar de andere tochten waren geen probleem. We kozen uiteindelijk voor de tocht van een uur, dat zou een relatief makkelijke klus worden. Zeker met de wetenschap dat dit een populaire bestemming voor Afrikaanse schoolreisjes zijn. Samen met een Masai gids gingen we op pad en het werd een wandeltocht met de nodige uitdagingen en kende spannende momenten. De omgeving was prachtig. Lopend door de rivierbedding met aan weerszijden hoge, door de rivier uitgeslepen, rotswanden, schitterende kleuren en veel warm water. Aangezien we in een vulkanisch gebied zaten was het water wat al een lange tocht door de rotsen had afgelegd lekker warm geworden. Op sommige plaatsen kon je er een eitje in koken. Aan het eind van de wandeltocht werden we nog beloond met een prachtig uitzicht over de kloof. Nooit geweten dat de poort van de hel zo mooi zou zijn. Moe en voldaan hebben we ’s avonds op de camping ons eigen kampvuurtje gemaakt.


Zondagochtend, tijdens een boottocht op Lake Naivasha, hebben we veel pelikanen, flamingo’s en (jawel) nijlpaarden gezien. Ook hebben we een bezoek gebracht aan Cresent Island. Een kleine kraterrand in het meer wat bij een hoog waterpeil een echt eiland is en bij een lage waterstand, zoals nu, een schiereiland. Het eiland is in privébezit en is in het verleden gebruikt voor de opnames van de film Out of Africa met Meryl Streep en Robert Redfort. Voor deze film zijn de savannedieren op deze plek geïntroduceerd. Je kunt hier lekker vrij rondwandelen (ook geen leeuwen aanwezig). Een prachtig landschap, veel dieren en mooi uitzichtpunten op het meer. Bij de jongens begon de tocht van de dag ervoor wel parten te spelen. De benen wilde niet echt meer.


Het was een lekker weekend en smaakt wel naar meer. En Felix? Tja, die moest gewoon mee. Niet even lekker weekendje uitproberen in Centerparcs. Nee, gewoon mee in de rugdrager en dat ging prima. Tijdens de spectaculaire wandeltocht kraaide hij het uit van plezier achterop de rug van Edo. Dus dat gaat helemaal goed komen op de volgende trips.

Voor meer foto's zie de link hiernaast onder kopje foto's

Nairobi

Nairobi is de hoofdstad van Kenia en ligt op 1.661 meter hoogte in het zuiden van het land. De naam betekent in de Masai taal “koele wateren”. In Nairobi en directe omgeving wonen ca. 4 miljoen mensen. De laatste 10 jaar is het inwoneraantal bijna verdubbeld (!). Nairobi is het zakencentrum van oostelijk Afrika. Het stadsbeeld is zeer afwisselend met moderne hotels en hoogbouw in het centrum, elegante groene dure buitenwijken en armoedige sloppenwijken aan de randen van de stad. Ongeveer de helft van de mensen woont in de sloppenwijken die ongeveer 5% van de totale oppervlakte van de stad beslaan. Naast de arme bevolking is er ook een behoorlijke middenklasse ontstaan in Nairobi. Je ziet hier, in vergelijking met wat we 10 jaar geleden in Zambia en Tanzania zagen, veel meer (grote) auto’s en winkelcentra. Alle voorzieningen, die we als westerlingen gewend zijn, zijn aanwezig en de Toyota Landcruisers zijn niet alleen meer voor de buitenlandse hulporganisaties, maar ook steeds meer voor de Kenianen zelf.


Het straatbeeld is levendig, chaotisch en druk. Veel foto's van de straat hebben we nog niet genomen, maar onderstaand plaatje van de kunstenaar Joseph Mbatia Njoroge geeft, op een komische wijze, wel een goed beeld.


Je ziet de hele dag door mensen van en naar huis naar de stad en werk lopen. De routes van en naar de sloppenwijken zijn zeer druk. Zo loopt bijvoorbeeld onze schoonmaakster, die in de grootste sloppenwijk van Nairobi (Kibera) woont, een uur heen en een uur terug. Openbaar vervoer zoals bussen en matatu’s, is er wel, maar vaak te kostbaar voor deze mensen. Matatu’s zijn trouwens kleine busjes waar je met 15 mensen in wordt gepropt en vervolgens prettig gestoord de weg op gaan. Automobilisten zijn op de hoede voor onverwachte manoeuvres van deze busjes. Bij files worden vaak de bermen, voetpaden en andere weghelften bereden. Leuk om mee te maken, maar niet iets om dagelijks met het hele gezin mee te reizen. We lopen veel en voor de langere afstanden nemen we de taxi.

Verder is er veel straathandel. Overal worden zaken als kranten, bloemen, groente/fruit, ijs, geroosterde maiskolven, gekookte eieren of lampenkappen verkocht. Ook voor de vele bouwvakkers en straatwerkers zijn er kleine restaurantjes ingericht waar men tijdens lunch een bord met bonen en ugali (maispap) kan kopen. Ook je fiets kan op straat gemaakt worden, je broek kan versteld worden en je haren worden weer in model worden gebracht. Prepaid telefoonkaarten voor je mobiel zijn ook overal verkrijgbaar. Mobiel bellen is helemaal ingeburgerd in Kenia en omdat iedereen toch een mobieltje biedt die ook andere mogelijkheden zoals betalen, bankieren en internetten. Een absolute uitvinding voor een land als Kenia.

Omdat arbeid goedkoop is (gemiddeld inkomen in Nairobi is 2 dollar per dag) zie je je veel mensen met weinig gereedschap aan het werk. Machines zie je hier maar weinig. De vuilnis wordt hier opgehaald door open vrachtwagens, waarin verschillende mannen staan die de vuilniszakken openen, het afval (zoals blik en plastic) scheiden en de nog bruikbare zaken apart houden.

Er zitten behoorlijk veel Nederlanders in Nairobi. Veel van hen ontmoeten we via de Nederlandse School. Naast dat de kinderen er dagelijks naar toe gaan komen we hier in het weekend ook vaak. Het is een heerlijke plek in de stad waar je kunt voetballen (iedere zondagochtend), zwemmen en andere Nederlanders ontmoeten. Een deel daarvan zijn hier ook voor adoptie.

Er worden trouwens niet alleen kinderen geadopteerd. De regering heeft er een handje van om belangrijke bezoekers aan hun land een cheetah te laten adopteren. Vorige week was de snelste man ter wereld (Usain Bolt) degene die het snelste dier ter wereld mocht adopteren. Deze week was de Luis Moreno-Ocampo de gelukkige. De beste man is de hoofdaanklager van het Internationaal Strafhof te Den Haag en was deze week in Kenia om te kijken welke rol het Strafhof kan spelen in het straffen van de daders van de verkiezingrellen eind 2007 in Kenia. Tijdens deze rellen verloren ca. 1200 mensen het leven en zo’n 650.000 Kenianen moesten huis en haard verlaten en een veilig heenkomen zoeken. Inmiddels is het weer rustig in Kenia. Na bemiddeling van de voormalige VN-baas Kofi Anan is een coalitieregering gevormd waarin de meeste stammen in Kenia zitting hebben en waar de belangijkste posities gedeeld worden tussen de twee grootste stammen (Kikuyu’s en de Luo’s) in Kenia. In het regeerakkoord zijn afspraken gemaakt over hervormingen op het gebied van de Keniaanse grondwet, het rechtssysteem en grondbezit. Verder was de eis dat de aanstichters van de rellen en etnische zuiveringen gestraft moeten worden en de vluchtelingen zo snel mogelijk weer een thuis kregen. Nu, twee jaar later, zijn ze nog niet veel opgeschoten; de vluchtelingenkampen bestaan nog en sluiting daarvan wordt steeds opgeschort, de hervormingen zijn nog in voorbereiding of worden tegengewerkt en de aanstichters van de rellen lopen nog vrij rond. Sterker nog een aantal verdachten zit zelfs in het huidige kabinet. Arrestaties en uitlevering van deze verdachten kan in een land waar de stammenachtergrond nog steeds een belangrijke factor is de gemoederen weer bezig houden en mogelijk leiden tot ongeregeldheden. Het wordt de komende tijd spannend hoe het Stafhof in Den Haag zich opstelt en in hoeverre de Keniaanse overheid gaat meewerken. Ook de buitenlandse druk neemt toe. Obama, de man waar heel Kenia trots op is, heeft recent een Keniaanse topambtenaar de toegang tot Amerika geweigerd omdat deze het hervormingsproces in eigen land frustreert. We wachten af. Voorlopig is het hier rustig en beseffen de meeste Kenianen dat ze niet gebaat zijn met een situatie zoals eind 2007.

En dan ronden we af met het weer. Na een lange periode van droogte, wat ook in het Nederland niet is ontgaan, is nu de regentijd aangebroken. In Nairobi heeft het de afgelopen weken flink geregend. De meeste regen valt ‘s nachts. Omdat Nairobi vrij hoog ligt is het hier ’s ochtends en ’s avonds redelijk koel en klaart het in de middag op en breekt de zon door. Overigens geeft de overvloed aan regen op sommige plaatsen in Kenia ook weer problemen zoals aardverschuivingen en overstromingen en heeft ook al weer slachtoffers gemaakt. Er wordt trouwens nog veel meer regen verwacht, weerdeskundigen van Kenia spreken over El Nino en de kranten waarschuwen dat mensen hun maatregelen moeten nemen.

Dit was Brandpunt, goedenavond.

Felix alweer 1 maand bij ons.

Deze week is Felix al weer 1 maand bij ons. Een raar en dubbel gevoel, enerzijds is de tijd voorbij gevlogen anderzijds is er zoveel gebeurd. Het voelt al zo gewoon om met ons vijven te zijn, dat deze maand veel langer moet zijn. Toen we het voorstel voor Felix kregen werd hij beschreven als een rustige, stille, lachende, goed etende, van muziek houdende jongen. En zo was hij ook de eerste tijd. Maar zo langzaam aan komt Felix de afgelopen maand te voorschijn. We hebben in het tehuis gezien dat er niet gereageerd wordt op huilen, dat er altijd veel lawaai is en dat er niet met je wordt gespeeld. Felix was vanaf zijn geboorte in het tehuis en het lijkt erop dat hij een aantal vaardigheden had afgeleerd of niet aangeleerd. In eerste instantie bleef hij na zijn slaapjes altijd rustig in zijn bed liggen ondertussen heeft hij goed door dat als je wakker bent je gewoon moet gillen en dan komen we je uit bed halen. We krijgen dan een blije Felix te zien die breed lachend en kraaiend van plezier uit bed getild wil worden. En als hij valt,zich bezeerd dan gaat hij huilen om lekker getroost te worden. En als Stijn of Floris huilen doet hij soms lekker mee. Hij zal wel denken: wordt ik ook weer getroost. In eerste instantie maakte hij geen tot nauwelijks geluid nu brabbelt en gilt hij als een gillende keukenmeid en dan kijkt hij ons blij aan van kijk dat kan ik! Hij is erg actief in het ontdekken van alles zeker nu hij sinds een week kan kruipen. Alles wordt onderzocht, open/dicht, het rammelt het kraakt, het kan kapot. Het NEE mag niet! klinkt dan ook al geregeld. Spelletjes spelen als kiekeboe, er komt en muisje aan gelopen, op zijn buik kriebelen zijn niet meer spannend. Felix houdt van muziek, als we Afrikaanse MTV (gospel) opzetten wordt hij helemaal blij en begint te wiebelen, te klappen en te stralen. Het is bijzonder voor ons om te zien hoe snel hij veranderd en zich ontwikkelt. Voor Stijn en Floris is Felix al echt hun broertje ze spelen graag met hem, zijn trots als Felix iets nieuws kan en komen al voor Felix op, als hij iets doet wat niet mag. Dan horen we,‘och mam hij is nog maar een baby’!