De laatste weken..

Vandaag kregen we van onze advocaat te horen dat op de rechtbank de adoptieorder is getekend en dat Felix is bijgeschreven in het adoptieregister. Dat betekent dat de weg vrij is om een Keniaans paspoort voor hem aan te vragen, waarmee we vervolgens bij de Nederlandse Ambassade een inreisvisum voor Nederland kunnen krijgen en dan naar huis mogen. Yes, nog maar een paar weekjes!


De laatste weken staan toch wel in het teken van afscheid nemen. Voor de laatste keer nog even naar een aantal dierbare plekken en afgelopen zondag hebben we samen met John en Marianne een afscheidsfeestje gegeven. In de buitenwijk Karen hebben we in de tuin bij de Rusty Nail lekker geborreld, terwijl de kinderen zich vermaakte op het springkussen en in de speeltuin. Met weemoed zullen we nog wel eens terugkijken naar dit soort gezellige en zonnige ontmoetingen.


Ook de laatste trip zit erop. Stijn en Floris hadden afgelopen week nog schoolvakantie en zijn we nog een paar dagen er op uit geweest naar Mount Kenia. Rondom de hoogste berg van Kenia rij je door prachtige landschappen met veel landbouw en koffieplantages. In Nyeri hebben we als ware pelgrims de laatste russtplaats van scouting oprichter Baden Powell bezocht.


Ten westen en noorden van de berg liggen de uitgestrekte vruchtbare hoogvlaktes waar zich in de koloniale tijd veel blanken vestigden en grote veehouderijbedrijven hadden. Niet voor niets werd dit ook wel de White Highlands genoemd. Tegenwoordig richten veel van deze grote ranches zich meer op natuurbeheer. De ranches zijn omgetoverd tot private natuurparken met vaak heel veel wild en waar met succes bedreigde diersoorten zoals de zwarte neushoorn worden beschermd. We zijn daar een dag naar het prachtige Ol Pejeta geweest. Nog even lekker op safari met uitzicht op Mount Kenia. Helaas bleef de top van de berg voor ons verborgen door een dik wolkenpak.





Na 8 maanden komt Nederland nu heel snel dichtbij. De komende weken worden druk met de voorbereidingen voor de terugreis, nog meer afscheid nemen en natuurlijk zoveel mogelijk herinneringen aan Kenia voor later voor Felix vastleggen. Zo komen we wel weer langzaam in het Nederlandse ritme. Spannend!

"Felix Wahogo Kééés"

“I grant this adoption to be in the best interest of the child Felix Wahogo Kééés”. Dat waren de woorden die onze rechter uitspraak tijdens onze 3e zitting. Ook al had hij moeite met het uitspreken van de mooie achternaam die Felix heeft gekregen, de woorden waren luid en duidelijk en werden bekrachtigd met zijn handtekening. Felix Wahogo Gies is vanaf nu onze zoon en broertje!


Het was weer een enerverende dag. Volgens de court lijst stonden we om 9.00 uur op de rol. Dat betekende vroeg uit de veren, ons weer in het beste pak hijsen en met de taxi naar de rechtbank. Bij de rechtbank bleek na een half uur wachten dat er een fout was gemaakt en dat de zitting was verplaatst naar ’s middags half 3. Zucht, weer met het hele stel naar huis en maar hopen dat dit uitstel geen afstel zou worden. ’s Middags om 2 uur waren we weer paraat bij de rechtbank. Gelukkig hadden we onze rechter al de kamer in zien gaan dus hij was aanwezig! Half 3 meldde de klerk dat hij meer tijd nodig had om zich voor te bereiden, het zou 3 uur worden, pfff. Ze weten het wel spannend te maken. Om 3 uur was het dan zover en las de rechter zijn vonnis voor wat hij op enkele handgeschreven velletjes had uitgewerkt. Veel konden we er niet van verstaan, maar onze namen waren duidelijk, de naam van Felix was duidelijk en de geboortedata klopte ook nog. Dan hebben we het over de juiste personen! Wat hij verder allemaal voorlas kwam wel bekend voor maar had niet altijd betrekking op ons dossier. Hij heeft blijkbaar verschillende dossiers door elkaar gehaald. En dat te bedenken dat je hier te maken hebt met de hoogste rechters van het land! Wetten en regels heb je hier wel maar de uitvoering daarvan is hier bedroevend slecht en langzaam. Afijn, aan het eind volgde de legendarische uitspraak en mochten we de kamer verlaten. Volgens onze advocaat klopte de cruciale onderdelen van zijn uitspraak. Yes, wat een opluchting!

We zijn er nog niet helemaal, maar de terugkeer naar Nederland komt in zicht. Nu moeten de nodige documenten nog worden opgesteld en moet er voor Felix een Keniaans paspoort aangevraagd worden. Daarmee moeten we naar de Nederlandse ambassade om een inreisvisum te regelen waarmee we dan naar Nederland kunnen. Voor het zover is zullen we zeker 3 tot 5 weken verder zijn, maar dan komen we ook echt! Tot die tijd kunnen we nog wat leuke dingen doen en rustig afscheid nemen van Kenia. De spanning is eraf, we slapen weer beter en kunnen nu plannen maken voor onze terugkomst naar Nederland. Heerlijk!

Yeaaaah!!!!!!!!!

We houden het even kort. Felix is vanaf vandaag officeel onze zoon en broer.

Ssstt! Goed nieuws

Morgenochtend hebben we dan eindelijk onze finale rechtzitting. Hierin zal Mr. Dulu, dan hopelijk zijn uitspraak doen en de adoptie van Felix formaliseren.
Morgen meer nieuws!?

Koninginnedag en nog meer afleiding

De afgelopen week stond in het teken van wat afleiding om het wachten tot de rechtzaak wat aangenamer te maken. Ook in Nairobi is de verjaardag van onze koningin gevierd. Op 30 april was er een receptie in de tuin van residentie van de Nederlandse ambassadrice. Na de formele praatjes en het zingen van het Wilhelmus vloeide de drank rijkelijk en werden de magen gevuld met bitterballen en frikadellen. Helaas mochten de kinderen op dit traditionele familiefeest niet komen, maar zij kwamen de volgende dag op de Nederlandse School voldoende aan hun trekken. Daar was de compound omgetoverd in het Vondelpark en mocht iedereen op de vrijmarkt zijn of haar ‘oude’ troep verkopen. Stijn had bedacht om snoepsatés te verkopen.


Een vorstelijk stel

Samen met Floris waren de prikkers met snoep in de ochtend thuis voorbereid en was er een reclamebord gemaakt. Al snel hadden de jongens de goede marketingstrategie te pakken. Floris liep namelijk gillend over de markt “snoep te koop” waarna ieder kind de weg naar het kraampje van Stijn wel wist te vinden. De satés vlogen over de figuurlijke toonbank en de kassa rinkelde. Zoals slimme ondernemers betaamd werd de winst weer snel geïnvesteerd bij de andere kraampjes en werd de tas opnieuw gevuld met speelgoeddieren, boekjes en auto’s.



Het weer in Nairobi paste zich aan de Nederlandse omstandigheden en halverwege de middag viel de regen met bakken uit de lucht. De markt en het grasveld veranderde in modderpoel en iedereen zocht een droog plekje in de tent bij de bar en kinderdisco waar nog gezellig werd geswingd op de klanken van Jan Smit en de Keniaanse safarihit ‘Jambo’.

De volgende dag zijn we met John, Marianne, Quinten en Philip naar Naivasha gereden om daar een paar dagen te logeren in Twiga House. Een prachtig huis aan de oevers van Lake Oloiden. Met de luxe van een kok die voor ons de maaltijden verzorgden, een grote veranda met uitzicht op de nijlpaarden en flamingo’s in het meer, het heerlijke zonnige weer, het zwembad waar we geoefend hebben voor de KK Bommetje en de schapen en apen rondom ons huis vlogen de dagen voorbij en was het oergezellig. ’t Is net vakantie.


Samen aan het ontbijt


Felix en Philip


Quinten en Floris



Terug in Nairobi pakten donkere wolken zich letterlijk en figuurlijk samen. Het regent de laatste tijd veel. Mooie zonnige perioden wisselen zich af met stortbuien. Het voelt soms zelfs koud aan. Figuurlijke donkere wolken ontstonden toen bij terugkomst bleek dat onze rechter is overgeplaatst naar een andere divisie binnen de High Court. Nu dat weer! Je kunt je natuurlijk voorstellen dat dit weer vertraging voor ons kan opleveren. Gelukkig meldde onze advocaat dat de rechter de zaken voor de familie divisie gewoon volgens afspraak afrondt. En inderdaad, John en Marianne staan vandaag volgens planning op de rol voor het tekenen van de adoptieorder van Philip. Dit geeft ons de hoop dat het volgende week ook doorgaat, maar zekerheid hebben we niet. Het wordt weer een spannende week!