Tijd voor genieten

Na onze eerste rechtzitting hadden we vorige week direct de gesprekken met de Keniaanse kinderbescherming. We waren voorbereid op weer een gesprek wat alleen maar bestaat uit het spellen van onze namen, die van onze ouders, broers en zussen en de genoten opleidingen, maar het viel allemaal reuze mee. Wij hadden ons voorbereid door het bovenstaande op een factsheet weer te geven (dat hadden we al veel eerder moeten doen) en de interviewer had ons dossier goed doorgepluisd. Wat begon als een scène uit Bananasplit (we werden in een wachtkamertje geplaatst waar we konden genieten van zeer vals koorgezang van de kerkviering op straat) werd uiteindelijk een prettig gesprek waarin zelfs serieuze vragen gesteld werden die we nog niet eerder gehoord hadden, zoals wie zorgt voor de kinderen in geval van scheiden? Afgelopen zaterdag is de medewerker nog even op huisbezoek geweest om de interactie tussen ons en de kinderen te ‘observeren’. Klinkt ingewikkeld, maar hij kwam gewoon even koffiedrinken. Verder is ook onze guardian voor het laatst op bezoek geweest en kunnen nu de rapporten opgemaakt worden voor de 2e rechtzitting. Hopelijk vindt deze nog voor de Pasen plaats en wordt meteen het vonnis bekrachtigd.

Nu alle gesprekken met de officiële instanties en personen achter de rug zijn hebben we tijd voor andere dingen. Gisteravond zijn Nicole, Ulrike en Carola van onze “Velpse familie” aangekomen. Gezellig bezoek uit Nederland! Zij hebben een temperatuursverschil van ca. 40 graden overbrugd en stonden vanochtend dan ook vrolijk op met een luchtig zonnehemdje en korte broek. We hebben het kindertehuis van Felix inmiddels al bezocht en vanmiddag gingen de dames helemaal los. Pas een dag van huis af en meteen contact zoeken met de eerste beste vreemde. Om het thuisfront gerust te stellen de ‘tongzoenen’ waren nogal ruw van aard en niet voor herhaling vatbaar.





Voor de rest van de week staan er leuke uitjes gepland. Volgende week gaan Stijn en ik (Edo) mee op schoolkamp naar een struisvogelboerderij en hebben de jongens en wij nog een paar dagen vakantie. Daarna richten we ons weer op de adoptieprocedure, maar nu ….. tijd voor genieten.

Succesvolle 1e zitting

Vrijdagochtend was het vroeg op. Iedereen in het nette pak en vervolgens met de taxi naar de High Court in het centrum van Nairobi. Zonder tegenslagen kwamen we bij het gerechtsgebouw aan en moesten we nog 20 minuten buiten de poort wachten. Eenmaal binnen was het wachten op de personen die bij onze zaak moesten zijn. Dit duurde vrij lang, de rechter was al begonnen met de eerste zaak en onze zenuwen namen toe. Gelukkig waren ze vlak voor negen uur toch allemaal binnen. Iedereen stond namelijk in een flinke file in de stad. De president van Kenia (Kibaki) ging op pad en dan worden de wegen in Nairobi volledig afgezet, waardoor het autoverkeer in de stad helemaal stil komt te staan. Voor de volgende zitting zullen we zijn agenda eens opvragen.

Afijn, iedereen was er en mochten we in de gang van het gerechtsgebouw wachten. Het was er hectisch en druk, een geboeide man kwam voorbij en werd in het kamertje naast de onze binnen gelaten. Euhhh, we zitten toch wel bij familiezaken? Maar al snel waren we aan de beurt. In de kamer van de rechter mochten wij plaatsnemen op de tweede rij achter de Guardian, advocaat en maatschappelijk werker van CWSK. Het was er warm en terwijl wij behoorlijk last hadden van plakoksels zat de rechter met een wollen trui onder zijn pak onderuitgezakt achter zijn bureau. Onze advocaat nam het voortouw, waarna de rechter wat murmelde en wat vragen stelde aan de andere aanwezigen. Ons werd niks gevraagd, ik vraag me af of de rechter ons überhaupt heeft gezien. Floris en Stijn waren diep onder de indruk, terwijl Felix ontdekte dat je door te slaan op een stalen dossierkast flink herrie kunt maken. Uiteindelijk zei de rechter zoiets als “Guardian is approved”, waarna iedereen opstond en de kamer uitliep. De hele zitting duurde hooguit 10 minuten. Op de gang werd ons pas echt duidelijk dat het goed was verlopen. Wat een opluchting! Ook voor John en Marianne was er goed nieuws en was de Guardian voor Philip goedgekeurd. Ook waren er nog 3 Nederlandse echtparen waarvoor de 2e zitting goed was verlopen. Zij zijn nu officieel de ouders van hun kind en kunnen zich opmaken voor hun terugkeer naar Nederland. Ze hadden ‘s middags een zeer gezellig feestje georganiseerd.


Na deze succesvolle vrijdag hebben we lekker nagenoten tijdens een weekendje aan het meer van Naivasha. Nu maken we ons op voor de komende week. We moeten namelijk naar de Keniaanse kinderbescherming die ook een rapport over ons en Felix gaan opstellen en de Guardian komt voor de laatste keer op bezoek. Als beiden de rapporten klaar hebben kan alles weer bij de rechtbank worden aangeleverd en dan is het wachten op de tweede en hopelijk finale rechtzaak.

Yes!

Onze eerste rechtbankzitting is net achter de rug, en met succes! Joepieeeeeeee.

Later meer....

Morgen naar High Court!

Ja, het is zover. We staan op de lijst van morgen voor onze 1e court. De bedoeling is dat de rechter onze Guardian ad litum (voogd) goedkeurd. We hebben de hier in de volksmond genoemde 'slechte' rechter. Het slechte zit in het feit dat deze man bij de tweede rechtzitting niet direct het vonnis tekent, maar pas weken later. Maar dit is voor latere zorg. Het is verder een prima rechter en hij stelt weinig vragen. Als alles naar wens verloopt kunnen we morgenvroeg weer snel klaar zijn. Zo heeft ieder nadeel weer zijn voordeel.

Morgen hijsen we ons in ons beste en braafste pak en zitten om 9.00 uur startklaar bij de rechtbank. Dus duimen voor de goede afloop!

Mount Longonot

Regelmatig hebben we hier in Nairobi met andere Nederlandse adoptievaders een mannenavond waarbij we meestal gaan eten bij de Italiaan of pakken een filmpje bij de Junction. Maar na de zoveelste keer had menigeen daar genoeg van. Het moest maar eens tijd worden voor wat stoerder werk; de beklimming van de Longonot.

Mount Longonot is een slapende vulkaan en ligt op ca. 1,5 uur rijden van Nairobi richting Lake Naivasha. Hij is bijna 2800 meter hoog en domineert in de wijde omgeving. De krater is bebost en je kunt een rondje maken over de kraterrand. Het gebied is nog behoorlijk vulkanisch actief, op sommige plaatsen stijgt de rook nog op.

Afgelopen weekend was het zover. Met 7 mannen waagden we ons aan deze berg. Het weer was goed en ondanks het gebruikelijke keniaanse oponthoud zat de stemming er goed in. De beklimming naar de rand van de krater was goed te doen en vanaf daar was het nog ruim een uur lopen en klauteren naar het hoogste punt op de rand. Bovenop hadden we een prachtig uitzicht. Net voor zonsondergang waren we weer beneden.




In een nabijgelegen lodge op een ranch was onderdak geregeld en konden we genieten van een welverdiende douche en diner. We bleken de allerlaatste bezoekers te zijn van de lodge die werd gerund door een familie van 2e generatie blanke Keniaanen. Ze hielden er mee op en waren enigszins gefrustreerd over de ontwikkelingen in Kenia na de onafhankelijkheid. Ze voelden zich langzamerhand 2e rangs burgers worden in een land wat naar hun mening steeds verder afglijd en met steeds meer problemen, zoals enorme bevolkingsgroei en slecht land- en watermanagement, wordt opgezadeld. Dit ondervonden aan der lijve op hun ranch die de verbinding vormt tussen twee nationale parken. De ranch word gehuurd van de Kikuyu’s die eigenaar zijn van de grond maar hun niet helpen met het verder ontwikkelen van de ranch als wildpark, terwijl de Maasai ook aanspraak maken op de grond om er hun vee te laten grazen, wat gepaard gaat met roofbouw op de uitgestekte grasvlakten.

Afijn, laatste gasten betekent ook dat de drankvoorraad op moest. Het werd een late avond met als gevolg dat iedereen zijn biologische ritme (7 uur klaarwakker door de kinderen) doorbrak. Na een Engels ontbijt in de zonnige tuin vertrokken we moe maar voldaan naar Nairobi waar we ’s middags in het zwembad van de Nederlandse school nog even konden genieten van een verfrissende cooling down. Je hoort ons (even) niet klagen ……