Kwaheri Kenya

Tot ziens Kenia! De tijd zit er op. We zijn heel erg blij dat we weer terug naar familie en vrienden in Nederland toe gaan en met trots onze Felix mogen laten zien, maar we beseffen ook dat we een bijzondere tijd nu achter ons laten. Wat hebben we hier overgetelijke dingen met z'n vijven meegemaakt. Mooie, blije, spannende, trotse en soms verdrietige momenten. Teveel om op te noemen, maar stuk voor stuk prachtige herinneringen.

Vandaag hebben Stijn en Floris afscheid genomen om de Nederlandse School. Stijn mocht op de valreep nog even afzwemmen voor diploma C. In de regen en kou(!) zwom Stijn in zijn eentje z'n baantjes, terwijl klasgenoten langs de rand van het bad meeliepen en hem aanmoedigden met "Hup Stijn". De klus werd geklaard en vol trots mocht hij zijn diploma in ontvangst nemen.



's Middags was er nog de IPC-project afsluiting van de groep van Floris. Met een stukje toneel en spelletjes werd het thema afgesloten. Grappig was dat Felix zich al goed thuis voelde tussen de kleuters en vrolijk meedeed.


Na afloop werden Stijn en Floris door de school, volgens traditie, toegezongen met het liedje Kwaheri en kregen ze een mooi aandenken van hun klasgenootjes. Het was een mooie tijd op school en ze zullen de school en hun vriendjes zeker gaan missen!



Kenia gaan we ook missen! Een land met prachtige mensen en natuur, een heerlijk klimaat en een relaxte atmosfeer. We leveren een stukje vrijheid in, maar krijgen in Nederland ook weer een stukje vrijheid terug. Wat zal het weer heerlijk zijn om zomaar over straat te fietsen of 's avonds zonder nadenken de straat op te gaan.

Kwaheri Kenia, we blijven je volgen en komen zeker terug.

The Pride of Africa is coming!!

Het gaat nu dan echt gebeuren. Na 8,5 maand Kenia vertrekken we vrijdag (11 juni) met zijn vijven naar Nederland. Alle papieren zijn binnen, het paspoort van Felix is voorzien van een visum en de vlucht is geboekt. Vrijdag komen we met vlucht KQ116 rond 16.00 uur Nederlandse tijd weer aan op Schiphol. We kijken er naar uit!

Paspoort

Vandaag heeft Felix zijn Keniaanse paspoort gekregen! Een bijzonder document voor onze kleine man.


En een belangrijk document op weg naar huis. De komende week nog een stempel bij Foreign Affairs en een visum bij de Nederlandse Ambassade en dan komen we misschien vrijdag 11 juni naar Nederland. Het is nog niet helemaal zeker, het blijft Kenya! Jullie horen het gauw.

De laatste weken..

Vandaag kregen we van onze advocaat te horen dat op de rechtbank de adoptieorder is getekend en dat Felix is bijgeschreven in het adoptieregister. Dat betekent dat de weg vrij is om een Keniaans paspoort voor hem aan te vragen, waarmee we vervolgens bij de Nederlandse Ambassade een inreisvisum voor Nederland kunnen krijgen en dan naar huis mogen. Yes, nog maar een paar weekjes!


De laatste weken staan toch wel in het teken van afscheid nemen. Voor de laatste keer nog even naar een aantal dierbare plekken en afgelopen zondag hebben we samen met John en Marianne een afscheidsfeestje gegeven. In de buitenwijk Karen hebben we in de tuin bij de Rusty Nail lekker geborreld, terwijl de kinderen zich vermaakte op het springkussen en in de speeltuin. Met weemoed zullen we nog wel eens terugkijken naar dit soort gezellige en zonnige ontmoetingen.


Ook de laatste trip zit erop. Stijn en Floris hadden afgelopen week nog schoolvakantie en zijn we nog een paar dagen er op uit geweest naar Mount Kenia. Rondom de hoogste berg van Kenia rij je door prachtige landschappen met veel landbouw en koffieplantages. In Nyeri hebben we als ware pelgrims de laatste russtplaats van scouting oprichter Baden Powell bezocht.


Ten westen en noorden van de berg liggen de uitgestrekte vruchtbare hoogvlaktes waar zich in de koloniale tijd veel blanken vestigden en grote veehouderijbedrijven hadden. Niet voor niets werd dit ook wel de White Highlands genoemd. Tegenwoordig richten veel van deze grote ranches zich meer op natuurbeheer. De ranches zijn omgetoverd tot private natuurparken met vaak heel veel wild en waar met succes bedreigde diersoorten zoals de zwarte neushoorn worden beschermd. We zijn daar een dag naar het prachtige Ol Pejeta geweest. Nog even lekker op safari met uitzicht op Mount Kenia. Helaas bleef de top van de berg voor ons verborgen door een dik wolkenpak.





Na 8 maanden komt Nederland nu heel snel dichtbij. De komende weken worden druk met de voorbereidingen voor de terugreis, nog meer afscheid nemen en natuurlijk zoveel mogelijk herinneringen aan Kenia voor later voor Felix vastleggen. Zo komen we wel weer langzaam in het Nederlandse ritme. Spannend!

"Felix Wahogo Kééés"

“I grant this adoption to be in the best interest of the child Felix Wahogo Kééés”. Dat waren de woorden die onze rechter uitspraak tijdens onze 3e zitting. Ook al had hij moeite met het uitspreken van de mooie achternaam die Felix heeft gekregen, de woorden waren luid en duidelijk en werden bekrachtigd met zijn handtekening. Felix Wahogo Gies is vanaf nu onze zoon en broertje!


Het was weer een enerverende dag. Volgens de court lijst stonden we om 9.00 uur op de rol. Dat betekende vroeg uit de veren, ons weer in het beste pak hijsen en met de taxi naar de rechtbank. Bij de rechtbank bleek na een half uur wachten dat er een fout was gemaakt en dat de zitting was verplaatst naar ’s middags half 3. Zucht, weer met het hele stel naar huis en maar hopen dat dit uitstel geen afstel zou worden. ’s Middags om 2 uur waren we weer paraat bij de rechtbank. Gelukkig hadden we onze rechter al de kamer in zien gaan dus hij was aanwezig! Half 3 meldde de klerk dat hij meer tijd nodig had om zich voor te bereiden, het zou 3 uur worden, pfff. Ze weten het wel spannend te maken. Om 3 uur was het dan zover en las de rechter zijn vonnis voor wat hij op enkele handgeschreven velletjes had uitgewerkt. Veel konden we er niet van verstaan, maar onze namen waren duidelijk, de naam van Felix was duidelijk en de geboortedata klopte ook nog. Dan hebben we het over de juiste personen! Wat hij verder allemaal voorlas kwam wel bekend voor maar had niet altijd betrekking op ons dossier. Hij heeft blijkbaar verschillende dossiers door elkaar gehaald. En dat te bedenken dat je hier te maken hebt met de hoogste rechters van het land! Wetten en regels heb je hier wel maar de uitvoering daarvan is hier bedroevend slecht en langzaam. Afijn, aan het eind volgde de legendarische uitspraak en mochten we de kamer verlaten. Volgens onze advocaat klopte de cruciale onderdelen van zijn uitspraak. Yes, wat een opluchting!

We zijn er nog niet helemaal, maar de terugkeer naar Nederland komt in zicht. Nu moeten de nodige documenten nog worden opgesteld en moet er voor Felix een Keniaans paspoort aangevraagd worden. Daarmee moeten we naar de Nederlandse ambassade om een inreisvisum te regelen waarmee we dan naar Nederland kunnen. Voor het zover is zullen we zeker 3 tot 5 weken verder zijn, maar dan komen we ook echt! Tot die tijd kunnen we nog wat leuke dingen doen en rustig afscheid nemen van Kenia. De spanning is eraf, we slapen weer beter en kunnen nu plannen maken voor onze terugkomst naar Nederland. Heerlijk!

Yeaaaah!!!!!!!!!

We houden het even kort. Felix is vanaf vandaag officeel onze zoon en broer.

Ssstt! Goed nieuws

Morgenochtend hebben we dan eindelijk onze finale rechtzitting. Hierin zal Mr. Dulu, dan hopelijk zijn uitspraak doen en de adoptie van Felix formaliseren.
Morgen meer nieuws!?