Kerst in de Masaai Mara

We zijn met de kerst 4 dagen naar de Masaai Mara geweest. Een natuurpark in het zuidwesten van Kenia dat grenst aan de nog veel grotere Serengeti in Tanzania. Dit gebied staat bekend om de grote migratie van dieren door het gebied. In september-oktober zijn de grote kuddes met gnoe’s, zebra’s en gazelle’s in de Masaai Mara. Nu waren de savannes erg leeg, maar ondanks dat waren er nog genoeg dieren te zien.


In de Masaai Mara woont een grote leeuwenpopulatie en we hebben er in de regenachtige dagen wel heel veel gezien. Volgens de jongens waren het er maar liefst 41. We hadden met hun afgesproken dat iedere leeuw die we zouden zien een pizza zou betekenen (slik!), dus raad je al wat we de komende tijd hier veel gaan eten. Naast de prachtige leeuwen hebben we het hele ‘Big Five’ rijtje gezien; de neushoorn, de olifant, de Afrikaanse buffel, de leeuw en de leopard. Voor deze laatste hebben we veel geduld moeten hebben. De laatste dag zag onze gids/chauffeur iets in de boom zitten. Helaas hadden we geen verrekijker bij ons om goed te zien wat het was. Na 20 minuten hadden we er weinig vertrouwen meer in, tot er plots iets in de boom begon te bewegen. Met een flinke onscherpe zoom op de camera zagen we dan toch iets wat leek op een gevlekte vacht. Dus toch! Inmiddels waren de andere safarigidsen door onze gids via de radio op de hoogte gebracht en van heine en verre kwamen de witte safaribusjes aangescheurd om de toerist van dienst te zijn. Deze aandacht werd de leopard te veel, kwam in actie, sprong uit de boom en verdween in de bosjes. Mooi gezicht, alleen jammer dat je soms met al die witte busjes niet meer in de wildernis waant, maar op de highway naar Nairobi.


Ondanks de regen en de drukte op sommige plaatsen was het een indrukwekkende safari en hebben we genoten van al die prachtige dieren, zoals de cheetah (jachtluipaard), zebra’s, gnoes, hyena’s, gieren, nijlpaarden, krokodillen, giraffen en heel veel antilopen.


Tenslotte hebben we de laatste dag nog een bezoek gebracht aan een Masaai dorpje wat naast onze luxe tentenkamp lag. We kregen daar een rondleiding door een Masaai jongen en vertelde alles over hun leefwijze en cultuur. De Maasai zijn een traditioneel herdersvolk wat koeien, schapen en geiten houdt. Vanouds leven ze van de melk, het bloed en vlees van deze dieren. Des te meer koeien je bezit, des te meer aanzien je hebt en des te meer vrouwen je zult hebben. Bij 400 koeien kun je wel 10 vrouwen hebben. Misschien een leuke variant voor Boer zoekt vrouw; Boer zoekt vrouwen. De Masaai mannen en vrouwen zijn vaak prachtig versierd. Tijdens het bezoek moest er even voor de toerist gedanst worden en mochten de jongens samen met de Masaai krijgers proberen een vuurtje te maken met een stokje, een plankje en gedroogde olifantenpoep. Bijzonder om te zien hoe deze stam balanceert tussen hun oude tradities en de nieuwe moderne tijd. Vaak wordt er nog op zeer traditionele wijze geleefd en gewerkt, maar omdat de meeste kinderen van de Masaai nu ook naar school gaan worden ze beter opgeleid en zien ook mogelijkheden en verleidingen van hun omgeving. Stijn en Floris waren diep onder de indruk van deze kleurrijke mensen. Felix trok de aandacht van de Masaai vrouwen. Ze wezen steeds naar onze en zijn huidskleur. Nadat onze Masaai gids ze vertelde dat hij geadopteerd was en naar mee naar Nederland gaat, draaiden de vrouwen de gezichten van hun kinderen weg van ons. Nou eentje is genoeg hoor! Grappig om te zien.




De witte kerst hebben we helaas gemist, het kerstgevoel was ook wel ver te zoeken maar we hebben een paar onvergetelijke dagen gehad.

Klik op voor de foto's op de link Masaai Mara onder het kopje foto's hiernaast.

Kamperen bij de boer

De eerste dagen van de Kerstvakantie hebben we doorgebracht in Njoro. Dit ligt in de Keniaanse Hooglanden en in de omgeving waar begin van de vorige eeuw de eerste Britse boeren probeerden grote boerderijen op te zetten. Lord Delamere was een van de bekendste kolonisten. Naast zijn beruchte drank- en vrouwen verslindende feesten, hield hij zich ook bezig met het ontwikkelen van grootschalige landbouw in Kenia. Via vallen en opstaan ontwikkelde hij de juiste gewassen (graan en mais) en introduceerde nieuwe koeienrassen. Nog steeds zijn er in deze regio veel blanke boeren. Zo ook de Kembu Campsite die behoort tot de Kenana farm. Op deze boerderij worden dagelijks zo’n 180 zwartbonte koeien gemolken. Verder worden er (race)paarden gefokt en veel graan verbouwd op ruim 3600 ha.





We hebben ons daar een paar dagen prima vermaakt en lekker gewandeld. Heerlijk even het drukke Nairobi uit. Op de boerderij waren een aantal honden (van klein tot heel groot) die ons vaak vergezelden tijdens de wandelingen. Zonder vrees kroop Felix op de honden af en werden ze vaak hardhandig ‘geaaid’. Kembu betekent trouwens kameleon in het Swahilli. En hoe toepasselijk, de omgeving zou er vol mee zitten. Vaak zijn ze ’s avonds actief. Dus op aanwijzing van het personeel waar ze mogelijk zouden zitten gingen de mannen in het donker met hun kameleon(!)zaklampjes op jacht. Helaas zonder succes. Gelukkig zagen we de volgende dag bij de bewakers van de boerderij een prachtig exemplaar. Rare beestjes.

Ditjes en datjes in Kenia.

Op school van Stijn en Floris werken ze met International Primary Curriculum (IPC). In dit systeem worden voor kinderen doelen bepaald die ze in een periode moeten halen. Floris heeft de afgelopen maanden aan het thema “Net doen alsof”. Zo hebben ze zich verkleed in verschillende personages en hoe bewegen praten die dan? Sprookjes gelezen en een toneelstuk gemaakt. Het toneelstuk hebben ze aan de ouders opgevoerd. Het ging over het sprookje Roodkapje en een prachtig lied over Opa Bakkebaard (hij veegt de vloer met een tandenborstel). Voor Stijn was het IPC thema Circus. Ze moeten bijvoorbeeld een plattegrond van een circus maken en nadenken waar de kassa moet staan. Wat een handige plek is voor de toiletten en of er meerdere uitgangen nodig zijn? Alles werd op de computer uitgetekend. Ook de Romeinse tijd, waarin het circus ontstond, kwam aan bod. En natuurlijk werd het thema afgesloten met een circusvoorstelling met clownsduo WippieWappie en koorddanseressen de Schimmeltjes.



Felix is nu ruim twee maanden bij ons. Het gaat heel goed met hem. Hij is een vrolijke, ondeugende en ondernemende baby. Bij een routinecontrole bij de dokter bleek dat hij nu 12 kg zwaar en 80 cm lang is. De dokter kon zijn lengte nauwelijks geloven en ging hem nog eens meten met een andere centimeter. Maar volgens Edo’s timmermansoog moest het wel kloppen want hij reikt tot aan de eetkamertafel. Hij zit nu ruim boven alle groeicurven, maar de arts was erg tevreden. Zijn gewicht en lengte zijn nu beter in verhouding, het babyvet is minder en hij is nu al enorm groot en sterk. Fase teddybeer zal hij wel snel ontgroeien. In huis is overigens niets meer veilig. We missen de kinderbox wel een beetje. En als Stijn en Floris op hun kamer achter gesloten deur gaan spelen met het kleine speelgoed gaat Felix voor de deur zitten jammeren, alsof hem een groot onrecht aangedaan wordt.

De afgelopen weken hebben we veel bezoek gehad van onze adoptieorganisatie, het kindertehuis en onze Guardian (voogd voor Felix die wordt aangesteld tijdens de 1e rechtbankzitting). De dames zijn erg nauwkeurig dus iedere keer als een van hen komt dan is het huis weer strak opgeruimd. De kast van Felix vol met kleren (weten zij veel dat de onderste helft te klein is!), bloemen op tafel, fruit in de fruitschaal, melk voor in de thee en heerlijke koekjes. Bij een klein wolkje aan de lucht vinden de Keniaanen het koud dus, niet te vergeten, Felix lekker warm aankleden bij 25 graden. Die arme man zat regelmatig te zweten.



Aangezien we hier eind december al weer 3 maanden zijn, hebben we ons visum weer laten verlengen tot eind maart 2010. Een aantal loketten, krappe wachtstoeltjes, in te vullen papieren, 10 vieze inktvingers en twee uur verder, was het geregeld. We krijgen ook een Alienpas, overigens zonder voelsprieten. Daarmee krijgen we een soort ‘resident’ status waarmee we hier ons voordeel kunnen opdoen bij de tripjes die we nog willen maken. De prijzen voor accommodaties en entree’s voor wildparken zijn vaak gedifferentieerd waarbij je als non-resident natuurlijk de hoofdprijs betaald.

Vanaf begin december is het hier al overal kerst. Echte kerstmarkten en versierde winkels met hééééél véééél lampjes. Het lijkt wel Euro Disney, aldus Stijn en Floris. Nu willen ze heel graag rond 18.00 uur boodschappen gaan doen, want dan zijn de lampjes aan. Zelfs de palmbomen hebben nu kerstlampjes. We missen onze jaarlijkse kerstlampjestoer door de Geitenkamp in Arnhem dus niet. Nu is de kerstvakantie begonnen maar niet voordat we op school een kerstviering hadden met een kerstspel door de kinderen en glühwein en kerststol voor de ouders. Stijn was een kameel en Floris was volgens eigen zeggen ‘de koor’. Eerst dachten we dat hij het ‘decor’ was, maar hij bedoelde zanger in het koor! Vrijdagmorgen was er nog een kerstontbijt en dan nu 3 weken vakantie. De Keniaanse scholen zijn de gehele maand december al vrij. De kinderen hebben nu hun zomervakantie en daarna begint het nieuwe schooljaar.

Nu, zo net voor de feestdagen, missen we toch een beetje de vaste gewoonten en rituelen in Nederland. De vrieskou en sneeuw, de warme chocolade, kerst met familie ,skivakantie met vrienden, catannen tot diep in de nacht, de wandeling naar het graf van Rigard, de oliebollen, de jaaroverzichten en natuurlijk ons net geboren nichtje Sara.

De komende weken gaan we hier genieten van een aantal prachtige plekken in Kenia. We willen jullie via deze weg toewensen, Krismas Njema Na Heri Za Mwaka Mpya.



Fijne feestdagen en alle goeds en gezondheid voor 2010!

Sinterklaas in Kenia

In deze drukke tijden had sinterklaas toch nog tijd gevonden om Nairobi aan te doen. Dat er in Nairobi zwarte pieten waren wisten de jongens al wel, de schoen die thuis en op school gezet was werd steeds gevuld, maar dat Sinterklaas er ook was, dat konden ze toch echt niet geloven. Volgens Stijn moest het wel een hulpklaas zijn, maar Floris zei resoluut; het is de echte Sint!

Sinterklaas kwam op zijn witte paard met zijn pieten aan op het terrein van de Nederlandse School. Daar was heel Nederlands Kenia (en zelfs uit Oeganda) aanwezig om de goede man te verwelkomen. Ieder kind mocht persoonlijk bij Sinterklaas een cadeautje in ontvangst komen nemen. Na lang wachten mocht eerst Floris. Sint had gehoord dat Floris heel erg van safari’s hield. Nou, en dat kwam goed uit. Hij zocht nog een safaripiet, want zijn eigen pieten waren doodsbang voor die wilde dieren. Floris begon er helemaal van te stralen. Inmiddels zat Stijn al vol verwachting te wachten tot hij mocht. Hij kreeg van de Sint te horen dat hij goed kon zwemmen en duiken en het nu heel leuk vond op de Engelse les. Ja, Sint en Piet weten alles.




Verder kon je die ochtend van alles doen; Stijn heeft nog op het paard van sinterklaas, Americo, gereden. Ze hebben een pietenmuts gemaakt en zelfs een pietendiploma gehaald. En voor de ouders waren er uiteindelijk broodjes kroket en erwtensoep. Lekker hoor, bij een stalende zon en 30 graden.


‘s Middags hebben we lekker rustig aan gedaan en de zelf gemaakte pepernoten op gegeten en rustig afgewacht tot pakjesavond. Vol verwachting klopten onze hartjes, na heel hard gezongen te hebben werd er plotseling op de deur gebonsd en werd er een enveloppe onder de deur door schoven. Dat was even schrikken! In de enveloppe zat de autosleutel. Deze waren we vanochtend kwijt geraakt en daarover hadden papa en mama al de hele dag ruzie lopen maken, zei Stijn.

De cadeautjes konden dus wel eens in de auto liggen. En ja hoor, de hele auto lag vol met cadeautjes, maar ook echte pepernoten, speculaasbrokken en gevuld speculaas. Lekker! Nou en Sint en Piet hadden ons zeker niet gespaard, voor iedereen was er wel iets leuks. Daarna moest er nog even flink gespeeld worden en ging iedereen moe en voldaan naar bed. Wat is het toch fijn dat Sinterklaas de weg naar Nairobi ook weet te vinden.